گهواره نوع بشر یک مکان دیرینه انسان‌شناسی است که در حدود ۵۰ کیلومتری شمال غربی ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی، در استان گوتنگ واقع شده است. این مرکز ۴۷۰۰۰ هکتار زمین را اشغال کرده که شامل سیستم پیچیده‌ای از غارهای آهکی است. سال ۱۹۹۹، سازمان جهانی یونسکو گهواره بشریت را میراث جهانی اعلام و به نام مکان‌های فسیلی انسان‌نما ثبت کرد. گهواره بشریت یکی از مهم‌ترین مکان‌های دیرینه انسان‌شناسی است؛ زیرا در این منطقه تاریخی، بیش از ۸۵۰ فسیل انسان‌نما پیدا شده است. این آمار گهواره نوع بشر را به غنی‌ترین مکان فسیل انسان‌نما در جهان تبدیل کرده است. این یافته‌ها توانایی درک چگونگی سازگاری انسان‌های اولیه با محیط را به دانشمندان داده است و آن‌ها را به این باور رسانده که این منطقه خانه برخی از انسان‌های اولیه بوده است؛ به همین دلیل به این منطقه گهواره بشریت می‌گویند که در سفر با تور آفریقای جنوبی نباید بازدید از آن را از دست بدهید.
غارهای گهواره نوع بشریت
این مجموعه شامل غارهای آهکی حاوی بقایای فسیل‌شده اشکال باستانی حیوانات، گیاهان و انسان‌هاست. صخره‌های مرجانی این غارها که در دریای کم‌عمق زیر غارها رشد کردند، قدمتی ۲.۳ میلیارد ساله دارند. این صخره‌های مرجانی پس از مدتی به سنگ‌آهک تبدیل شدند که میلیون‌ها سال پس از عقب‌نشینی دریا، آب‌های زیرزمینی شروع به اسیدی‌شدن و حل‌کردن کربنات کلسیم کردند که درنتیجه غارهای زیرزمینی به وجود آمدند. نفوذ این آب‌های اسیدی علاوه بر حل‌کردن کربنات کلسیم، سبب تشکیل انواع ساختارهای کریستالی در این منطقه شد.
فرسایش در سطح زمین و انحلال دولومیت درنهایت به تشکیل شکافی مابین سطح زمین و غارهای زیرین منجر شد. استخوان‌ها، سنگ‌ها و گیاهان موجود در این منطقه از طریق این شکاف به ژرفای زمین سقوط کردند و حیوانات و انسان‌ها به دام مرگ افتادند. بقایای استخوان‌های انسان‌ها، حیوانات، سنگ‌ها، سنگریزه‌ها و گیاهان مختلف همگی به فسیل تبدیل شدند.
سال‌هاست برخی از دانشمندان پذیرفته‌اند منشأ پیدایش انسان، آفریقاست. آن‌ها با استفاده از شواهد بیوشیمیایی استدلال کرده‌اند منشأ به وجود آمدن انسان، نوعی میمون آفریقایی است؛ بنابراین مطالعه فسیل‌های انسان‌نما از گهواره نوع بشر آفریقا به دانشمندان کمک می‌کند تا بفهمند چگونه انسان‌ها از آن زمان تاکنون تغییر کرده‌اند و آیا این نظریه درست است یا نه.
معرفی گهواره نوع بشر
هنگام ورود به این منطقه باستانی، به سفری می‌روید که چهار میلیارد سال گذشته، یعنی از زمان شکل‌گیری جهان تا به امروز را به تصویر می‌کشد. بازدید شما از این منطقه باستانی، یعنی گهواره نوع بشر با قایق‌سواری در امتداد دریاچه‌ای زیرزمینی شروع می‌شود. این دریاچه به غارهای معروف آن منتهی می‌شود. در این غارها می‌توانید فسیل‌ها را مشاهده کنید. همچنین مکانی برای کودکان ساخته شده است که در زمانی که شما مشغول به بازدید هستید، آن‌ها بتوانند تجربه‌ای بی‌نظیر از باستان‌شناس بودن داشته باشند و فسیل‌ها را کشف کنند.
گهواره نوع بشر علاوه بر مکان‌های تاریخی جاذبه‌های دیگری نیز دارد. این مکان بیش از ۴۷۰۰۰ هکتار وسعت دارد و دارای تعدادی جاذبه از جمله رستوران‌ها، فروشگاه‌های هنری و صنایع‌دستی، اقامتگاه‌ها، حیات‌وحش، مکان‌های دیدنی تاریخی و فضاهایی مختص تفریح جوانان و افراد مسن است. بازدیدکنندگان می‌توانند در غارهای گهواره نوع بشر به گشت و گذار بپردازند و در آنجا با تاریخچه این منطقه معروف باستان‌شناسی آشنا شوند و از طریق صخره‌های مرجانی مختلف با غارها آشنا شوند.
بیشتر بخوانید: بهشتی زمینی در جاذبه‌های گردشگری دراکنزبرگ
همچنین مطمئن شوید از مرکز بازدیدکنندگان ماروپنگ (Maropeng) بازدید کنید؛ جایی که عموم مردم می‌توانند درباره این یافته‌های جالب اطلاعات بیشتری کسب کنند. کلمه «ماروپنگ» یک کلمه آفریقایی به معنای «بازگشت به محل اصلی خود» است. این مرکز تلاش می‌کند منشأ بشریت را برای بازدیدکنندگان توضیح دهد. ورودی این منطقه یک مکان گنبد شکل پوشیده از چمن به ارتفاع ۲۰ متر، به نشانی یک تپه غول‌پیکر است.
تاریخچه اکتشافات گهواره نوع بشر
در سال ۱۹۳۵، رابرت بروم باستان‌شناس معروف، اولین فسیل انسان‌نما (فسیل میمون) را در این مکان یافت و کشف خود را در این منطقه از آفریقای جنوبی، گهواره نوع بشر آغاز کرد. همچنین در سال ۱۹۳۹ جمجمه‌ای از یک مرد که به مرد دندان میمونی معروف است، در این منطقه کشف شد. باستان‌شناسان بسیاری از ایالات‌متحده در مزرعه بولتز و گلادیسویل به دنبال انسان‌های فسیلی بودند، اما نتوانستند هیچ‌یک از آن‌ها را پیدا کنند. سال‌ها بعد در سال ۱۹۸۴، رابرت بروم اولین بقایای به‌جامانده در غار Swartkrans را شناسایی کرد. این باستان‌شناس در سال ۱۹۵۴ نیز توانست بسیاری از فسیل‌های موجود در گهواره نوع بشر را کشف کند.
بیشتر بخوانید: بهترین راهنمای سفر به هرمانوس در کنار شما
طولانی‌ترین کاوش فسیلی مداوم جهان مربوط به گهواره نوع بشر است. فیلیپ توبیاس، فعالیت خود را از سال ۱۹۶۶ در این منطقه آغاز کرد که این کاوش، تا به امروز پابرجاست. در سال ۲۰۰۱، استیو چرچیل یکی از استادان دانشگاه دوک بقایای انسان‌های اولیه را در دریاچه پلوورز پیدا کرد. همچنین در این سال، برای اولین بار در کوپرز فسیل انسان‌ها و ابزار سنگی آن‌ها کشف شد. لی برگر بقایای جزئی از انسان‌ها را کشف کرد که ثابت کرد این انسان‌ها بین سال‌های ۱.۹۵ تا ۱.۷۸ میلیون سال پیش زندگی می‌کردند.
سخن پایانی
جاذبه گهواره نوع بشر از جاهای دیدنی ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی است و یک مکان تاریخی بوده که درون غارهای زیرزمینی، فسیل‌های بسیاری را جای داده که مورد توجه دانشمندان قرار گرفته است. مطالعات آن‌ها روی فسیل‌ها نشان داده منشأ تولد انسان از آفریقای جنوبی است. گهواره بشریت به این دلیل نام گرفته که برخی دانشمندان معتقد هستند این مکان، خانه انسان‌های اولیه است. بازدید از این منطقه برای عموم آزاد است. با سفر به آفریقای جنوبی به دیدن این غارهای شگفت‌انگیز بروید و فسیل‌های مختلف را مشاهده کنید. کشفیات درباره فسیل‌ها در این منطقه ادامه دارد.
متن دیدگاه
نظرات