گراند کانال بزرگ در ایتالیا، نه تنها یکی از برترین جاهای دیدنی ونیز است بلکه بیشتر جاذبه‌های گردشگری ونیز را نیز به هم متصل می‌کند. خیابان اصلی ونیز در قلب شهر، همیشه شلوغ است با ترافیکی که شامل همه‌چیز می‌شود از گوندولا سواری گرفته تا قایق‌هایی که محصولات را به بازار می‌برند. در ادامه مقاله به معرفی بیشتر گرند کانال در ایتالیا می‌پردازیم.
معرفی گرند کانال
در دوران اوج ونیز هر کسی که می‌خواست قابل توجه باشد، باید قصری رو به گرند کانال می‌داشت، چرا که کاخ‌های آن‌ها نمایانگر سبک معماری از قرن دوازدهم تا اوایل قرن هجدهم بودند. بهترین راه برای دیدن همه این کاخ‌های بزرگ از طریق خود کانال بود، زیرا نمای کاخ‌ها رو به آب است. تماشای این کاخ‌ها پس از روشن شدن چراغ‌ها در فضای داخلی پر زرق و برق یکی از کارهای موردعلاقه هنگام شب است.
جاذبه‌های زیر به ترتیبی نشان داده شده‌اند که هنگام سفر به ایتالیا و شهر زیبای ونیز، از سن مارکو به پونته دلا کوستیتوزیونه، در انتهای دیگر کانال بزرگ، آن‌ها را خواهید دید.
قایق‌سواری در گراند کانال
شما می‌توانید تمام طول گرند کانال ونیز را با واپورتو، سیستم حمل و نقل عمومی شناور ونیز از سن مارکو تا پورتا روما سوار قایق شوید. مطمئن شوید که از خط 1 استفاده می‌کنید، نه خط 2 اکسپرس که خیلی سریع از کنار قصرها عبور و چندین توقف را رد می‌کند. شما همچنین می‌توانید این کار را به وسیله یک تور قایق موتوری و با راهنمایی انجام دهید که می‌تواند قصرهایی را که از آن‌ها عبور می‌کنید، به شما نشان دهد.
بیشتر بخوانید: جاذبه‌های پورتوفینو زیباترین بندر ایتالیا
سانتا ماریا دسلام
این کلیسا، به عنوان تشکر برای پایان طاعون سال 1630 ساخته شده و یک نقطه عطف چشمگیر است که در سراسر گراند کانال در ونیز از سن مارکو قابل دیده می‌شود و توجه شما را به گنبد عظیم آن جلب می‌کند. حتما Sacristy را ببینید، جایی که بهترین نقاشی‌ها در آن به چشم می‌خورند.
مجموعه پگی گوگنهایم
کنار سانتا ماریا دلا سالوت، ساختمان سفید کم ارتفاع Ca' Venier dei Leoni، ساختمانی قدیمی قرار دارد. کاخ ورنیه در سال 1749 هرگز تکمیل نشد و در سال 1949، یک طبقه آن به محل موزه نقاشی‌ها و مجسمه‌های کوبیست، انتزاعی و سوررئالیستی ونیز پگی گوگنهایم، کلکسیونر هنری آمریکایی تبدیل شد. این مجموعه شامل آثاری از مکس ارنست است که پگی گوگنهایم با او ازدواج کرده بود و همچنین آثاری از پابلو پیکاسو، ژرژ براک، فرناند لژر، جوآن میرو، سالوادور دالی، پل کلی، رنه ماگریت، پیت موندریان، مارک شاگال و جکسون پولاک در آن دیده می‌شود.
آکادمی هنرهای زیبا
برای قرن‌ها، پونته دی ریالتو تنها پل روی گرند کانال در ونیز بود تا این که در سال 1854، اتریشی‌ها که از سال 1815 ونیز را اشغال کرده بودند، یک پل کوچک آهنی را ساختند که سن مارکو را به دورسودورو متصل می‌کرد. در سال 1932 یک پل چوبی "موقت" جایگزین شد، اما به قدری در بین ونیزی‌ها محبوب شد که هرگز آن طور که برنامه‌ریزی شده بود، جایگزین یک پل سنگی نشد.
موزه ونیز
در سمت چپ گرند کانال، همان‌طور که کانال منحنی طولانی خود را به سمت راست آغاز می‌کند، Ca' Rezzonico عظیم اثر دو معمار مشهور واقع شده است. این بنا در سال 1660 توسط Baldassare Longhena، بزرگ‌ترین معمار باروک در ونیز، آغاز و تقریبا یک قرن بعد توسط جورجیو ماساری تکمیل شد.
امروزه می‌توانید نگاهی اجمالی از زندگی ونیزی در دوره روکوکو داشته باشید.40 اتاق آن، سبک‌های تزئینی مجلل و مبلمانی را نشان می‌دهد که شامل مبلمان چینی و لاکی است که در آن زمان بسیار محبوب بود. ظروف چینی و سفالی ونیزی، برنز، عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی و لباس‌های اصلی ونیزی متعلق به قرن هجدهم نیز وجود دارد. یک داروخانه قرن هجدهم که با دقت بازسازی شده است و یک تئاتر نیز در طبقه سوم قرار دارد.
پل ریالتو
همان‌طور که گرند کانال در ونیز ایتالیا دوباره مسطح می‌شود، شکل آشنای پل ریالتو به چشم می‌آید. اگرچه سخت است که چشمان خود را از کاخ‌هایی که در دو طرف کانال قرار دارند، بردارید. اولین پل چوبی که در اوایل سال 1180 در اینجا ساخته شد، بعدا با یک پل متحرک جایگزین شد که در سال 1444 هنگامی که جمعیت زیادی برای تماشای صفوف قایق روی آن جمع شده بودند، فرو ریخت.
تقریبا 150 سال بعد در سال 1588، ونیزی‌ها این پل سنگی را که توسط آنتونیو دو پونته طراحی شده بود، ساختند. این پل 22 متری توسط 6000 شمع الوار در زیر هر طرف پشتیبانی می‌شود. پل ریالتو بهترین ایستگاه برای کاوش در محله سن پولو به شمار می‌رود.
بورس کالای آلمان
از سال 1228 بازرگانان «آلمانی» (اصطلاحی که شامل لهستانی‌ها، چک‌ها و مجارها نیز می‌شد) که در ونیز تجارت می‌کردند، در این مکان برجسته و در انتهای سن مارکو پل ریالتو، زندگی و کار می‌کردند. این واقعیت که ونیز هزینه بازسازی آن را پس از آتش‌سوزی پرداخت کرد و افرادی مانند تیتین را برای تزئین فضای داخلی آن به کار گرفت، نشان می‌دهد که تجارت آن‌ها چقدر برای جمهوری سودمند بوده است؛ چرا که برای هر خرید و فروش باید کمیسیون بالایی به ونیز پرداخت می‌شد.
بازار ماهی
این بازار در سمت چپ پل ریالتو برای فروشندگان ماهی (پشریا) که قدمت آن تنها به سال 1907 برمی‌گردد، ساخته شد. سبک معماری بازار به سبک گوتیک با سرستون‌های حکاکی شده است که طاق‌های آن را نگه می‌دارد. سرآشپزها و زنان خانه‌دار در این بازار برای دریافت غذاهای دریایی تازه صید شده رقابت می‌کنند.
اگرچه ظاهر این ساختمان نسبتا مدرن است، اما بر روی بیش از 18000 توده چوب کاج اروپایی ساخته شده است. بین Pescheria و Rialto بازار رنگارنگ غذا و محصولات قرار گرفته است. گشت و گذار در این مکان شلوغ و رنگارنگ یکی از کارهای رایگان مورد علاقه در ونیز است. محل این بازار در کنار نزدیک‌ترین ایستگاه ریالتو است.
بیشتر بخوانید: گردش در ساحل آمالفی، خیره‌کننده‌ترین ساحل ایتالیا
موزه تاریخ طبیعی
این ساختمان به طرز عجیبی، بازسازی شده و تقریبا روبه‌روی Palazzo Vendramin-Calergi در اصل قصری متعلق به قرن نهم و یکی از قدیمی‌ترین کاخ‌های ونیز قرار دارد، اما شکل کنونی آن به اواسط قرن سیزدهم بازمی‌گردد.
در قرن 14 و 15 قبل از این که به دفاتر و محل زندگی بازرگانان ترک تبدیل شود، محل اقامت دوک‌های فرارا بود که در سال‌های 1452 و 1469 از امپراتور فردریش سوم به عنوان مهمان خود در اینجا میزبانی کردند.
ونیزی‌ها در مورد تاریخچه پل معمار اسپانیایی سانتیاگو کالاتراوا که در سال 2007 ساخته شده است، موافق نیستند. اما آن‌ها هم نظرند که داشتن یک پل در انتهای گرند کانال، جایی که خط واپورتو در ایستگاه اتوبوس و گاراژ پارکینگ به پایان می‌رسد، مفید است. این طراحی به هیچ وجه شباهتی به آینه‌کاری سبک‌های سنتی ونیزی ندارد.
متن دیدگاه
نظرات