پل پونته وکیو در فلورانس، پل قوسی قدیمی که بسیار نزدیک به گذرگاه رومی است، تا سال 1218 تنها پل روی آرنو در فلورانس بود. پل فعلی پس از سیل در سال 1345 بازسازی شد. در طول جنگ جهانی دوم، این تنها پل بر روی رودخانه آرنو بود که آلمانی‌های نازی آن را تخریب نکردند. در عوض آن‌ها با تخریب ساختمان‌های قرون‌وسطایی در هر طرف دسترسی را مسدود کردند.
در 4 نوامبر 1966، پل به‌طور معجزه‌آسایی در برابر وزن عظیم آب و گل‌ولای مقاومت کرد. پل یک بخش اسپندل بسته است که در کنار آن، مغازه‌هایی ساخته شده است. این مغازه‌ها توسط جواهرفروشان، فروشندگان آثار هنری و فروشندگان سوغات اشغال شده است. Ponte Santa Trinita Ponte alle Grazie دو پل دیگر نزدیک به Ponte Vecchio هستند که پونته وکیو قدیمی‌ترین آن‌هاست.
چه کسی پل پونته وکیو فلورانس را ساخت؟
پل بر روی رودخانه آرنو احتمالا توسط رومی‌ها از سنگ و چوب ساخته شده و در سندی به سال 996 ذکر شده است. این پل در سال 1117 در اثر سیل از بین رفت و دوباره با سنگ ساخته شد؛ در نتیجه، پل دوباره و دوازده سال بعد، توسط استعدادترین شاگرد نقاش و معمار ایتالیایی جوتو، تادئو گادی که در واقع یک نقاش و معمار بود، بازسازی شد.
با‌این‌حال، ما می‌دانیم که پل به عنوان یک سیستم دفاعی ساخته شده است و پنجره‌ها و عناصر هنری که اکنون می‌توانیم آن را تحسین کنیم، پس از فروش مغازه‌ها به بازرگانان اضافه شدند.
بیشتر بخوانید: بازدید از کلیسای سنت مارک در ونیز و حقایق جالب آن
گذرگاه پل پونته وکیو
دالان وازاری باید با استفاده از تیرهای نگهدارنده در اطراف پل پونته وکیو ساخته می‌شد. در سال 1565، کوزیمو اول دی مدیچی معمار جورجیو وازاری را مسئول ساخت راهروی وازاری کرد که هنوز بالای بازار پونته وکیو قرار دارد. ساخت این پل به طول یک کیلومتر تنها پنج ماه طول کشید؛ زیرا خانواده مدیچی دستور ساخت سریع ساخت آن را داد تا به موقع برای ازدواج فرانچسکو مدیچی و جوانا تریشی آماده شود.
این راهرو عبور خانواده مدیچی از رودخانه را ایمن‌تر می‌کرد زیرا کاخ پیتی آن‌ها را به پالازو وکیو متصل می‌کرد. ساخت سریع شکل عجیب آن را هم توضیح می‌دهد. خانواده مانلی از تخریب سازه برای باز کردن راهرو امتناع کردند و مدیچی نیز آن را پذیرفت. این راهرو بخشی از یک موزه و خانه نقاشی است.
تاریخچه پل پونته وکیو
برخی از حقایق جالب در مورد پونته پل وکیو را که ممکن است هنوز ندانید، با هم مرور می‌کنیم. وقتی به فلورانس فکر می‌کنید، پل پونته وکیو مطمئنا یکی از اولین جاذبه‌هایی است که به ذهن می رسد، این‌طور نیست؟
"پل قدیمی" زیبا دست در دست مردم فلورانس و توسعه شهر در طول قرن‌ها پیش رفته است. این بدان معنی است که داستان‌های بی‌شماری برای گفتن وجود دارد که گاهی اوقات پیگیری همه آن‌ها دشوار است. گفته می‌شود Ponte Vecchio از زمان رومیان وجود داشته است. پل در آن زمان فقط از چوب ساخته شده و پس از سیلاب شدن در سال 1333، در سال 1345 با سنگ بازسازی شده است.
این پل از سه طاق تشکیل شده که طاق میانی و بزرگ‌ترین آن‌ها به طول 30 متر است. در مرکز پل مجسمه نیم‌تنه Benvenuto Cellini، یکی از هنرمندان و افراد مشهور ایتالیایی قرار دارد که کار خود را به عنوان زرگر در پونته وکیو آغاز کرد. این پل در جنگ جهانی دوم توسط آلمانی‌ها ویران نشد، اما وقوع سیلاب در سال 1966 برای پل بیش از توانش بود و باعث شد که سرمایه طلای زیادی در آرنو ناپدید شود.
بیشتر بخوانید: معرفی جاذبه‌های واتیکان | کوچکترین کشور دنیا
فروشگاههای روی پل پونته وکیو
تا قبل از سال 1422، مغازه‌ها برای اجاره به مغازه‌داران در تمام مشاغل در دسترس بود. در سال 1442، با تلاش دولت برای کنترل نظافت شهر، مالکیت بازار در انحصار خواربار فروشان، قصابان و ماهی‌فروشان قرار گرفت. اما در سال 1495، پس از این که مالکیت همه مغازه‌ها را خریدند، دولت کنترل کردن بازار را از دست داد.
پل پونته وکیو از قرن سیزدهم محل مغازه‌هایی در سراسر گستره خود بوده است. بازرگانان پس از دریافت مجوز از مقامات مربوطه، کالاهای خود را بر روی میزها می فروختند. هنگامی که یک تاجر نمی‌توانست بدهی‌های خود را بپردازد، میزی که روی آن کالاهای خود را می‌فروخت ("بانکو") به‌طور فیزیکی توسط سربازان شکسته می‌شد ("روتو") و عملا تجارت آن‌ها را تعطیل می‌کرد. این عمل «بانکوروتو» نام داشت و اعتقاد بر این است که مفهوم اقتصادی ورشکستگی از اینجا سرچشمه گرفته است.
مغازه‌های پل پونته وکیو فلورانس متعلق به کمون بودند و در اصل به قصابان، ماهی‌فروشان و دباغان اجاره می‌دادند. اما این بازرگانان آنقدر بوی بد تولید کردند که دوک فردیناندو مدیچی آن‌ها را بیرون انداختند و زرگرها را جایگزین آن کردند. بنابراین دوک تصمیم گرفت که ساکنان جدید پل باید زرگر باشند. جواهرات اکثر فروشگاههای پونته وکیو را تشکیل می‌دهند؛ در واقع، برخی از بهترین جواهرات فلورانس، آثار خود را بر روی این پل قرون‌وسطایی می‌فروشند. چند استودیوی هنری و فروشگاههای سوغاتی نیز در اینجا وجود دارد. در قرن پانزدهم، مغازه‌هایی که در ابتدا اجاره‌ای بودند به مالکان خصوصی فروخته شدند و شروع به تغییر ساختار روبنایی کردند.
بیشتر بخوانید: همه چیز درباره گوندولا سواری در ونیز ایتالیا
سال 1593، ساخت بازار
در این سال بود که پونته وکیو بالاخره به بازاری تبدیل شد که امروزه می‌شناسیم. مجموعه قصابان و ماهی‌فروشان در زیر دالان وازاری زندگی اصیل خانواده سلطنتی توسکانی را مختل کرد. گفته می‌شود که وقتی فردیناندو اول، دوک بزرگ دیگر نمی‌توانست این امر را تحمل کند، تجارت کالاهای خام را در آن‌جا غیرقانونی اعلام کرد و تجارت اصیل‌تری را تبلیغ کرد؛ بدین ترتیب بود که فروشندگان جواهرات و آثار هنری کار خود را آغاز کردند. از آن‌جایی که فلورانس در حال تبدیل شدن به مرکزی برای هنر رنسانس بود، دوک امیدوار بود که این تغییر، بازدیدکنندگان جدید را سرگرم کند.
جنگ جهانی دوم
در طول جنگ جهانی دوم، سربازان آلمانی پل‌های کنار رودخانه آرنو را برای کنترل شهر و تحرک آن هدف قرار دادند. آن‌ها تمام گذرگاه‌ها را به جز پل پونته وکیو در سال 1944 ویران کردند. خود بازار شناور دست نخورده باقی مانده است. تنها راه عبور از رودخانه آرنو در این مدت از طریق راهرو وازاری بود. این حفظ ممکن است به دلیل نظرات مساعد هیتلر در مورد منظره رودخانه از این پل خاص باشد اما، حفظ پل پونته وکیو را به گرهارد ولف که کنسول آلمان فلورانس در آن زمان بود، نسبت می‌دهند. او در سال 1955 شهروند افتخاری فلورانس شد که در سال 2007 فلورانس به افتخار وی، پلاک مرمری بر روی پل نصب کرد.
سخن نهایی
اگر تاریخ شگفت‌انگیز و ساخت‌وساز چشم‌گیر پل پونته وکیو نبود، این پل تنها یک مرکز تجاری معمولی ایتالیایی بود. در عوض، اکنون پل پونته وکیو یک مقصد گردشگری بین‌المللی و محل کسب و کار برخی از بهترین صنعتگران کشور ایتالیا شناخته شده است. بهترین منظره پل و ساختمان‌های رنگارنگ آن با قایق در کنار رودخانه آرنو قابل مشاهده است.
متن دیدگاه
نظرات