رمز عبور شما با موفقیت تغییر کرد
لینک فعالسازی حساب شما به ارسال شد
رمز عبور شما با موفقیت ثبت شد
دیوار برلین در آگوست 1961 ساخته و در نوامبر 1989 برچیده شد که همچنان نماد قدرتمند جنگ سرد است که در اصل برای جلوگیری از فرار مردم از برلین شرقی به برلین غربی ساخته شد. اما زمانی که آلمان شرقی، اعلام کرد که شهروندانش می‌توانند برای اولین بار از آن عبور کنند، هزاران نفر با کلنگ و چکش جمع شدند تا آن را پایین بیاورند. همچنین، بنای یادبود دیوار برلین که 1.4 کیلومتر در ادامه نوار مرزی سابق در خیابان برناوئر امتداد دارد، یکی از پربازدیدترین مکان‌های برلین است که هر ساله بیش از یک میلیون نفر برای دیدن آخرین تکه‌های این دیوار به این شهر می‌آیند. از سال 1997، جامعه تلاش کرده است تا فضاها و ساختارهای پنهان برلین را به روی عموم باز کند. دیواری که زمانی یک شهر را تقسیم می‌کرد، به یکی از جذاب‌ترین جاذبه‌ها تبدیل شده است و سالانه میلیون‌ها گردشگر را از سراسر جهان در سفر به اروپا و آلمان به خود جذب می‌کند. بدون شک، دیوار برلین سؤالات زیادی را ایجاد می‌کند: دیوار برلین کجاست؟ زندگی در هر طرف دیوار چگونه بوده است؟ جدا شدن برلینی‌ها از یکدیگر چگونه بود؟ پس با راهنمای بازدید از دیوار برلین همراه شوید تا شما را با این موضوعات آشنا کنیم. تاریخچه دیوار برلین آلمان پس از جنگ جهانی دوم، برلین به چهار بخش آمریکایی، بریتانیایی، فرانسوی و شوروی تقسیم شد. منطقه شوروی متعلق به DDR (آلمان شرقی یا جمهوری دموکراتیک آلمان) بود، در حالی که بقیه شهر به FRG (آلمان غربی یا جمهوری فدرال آلمان) تعلق داشت. در سال 1961 شوروی تصمیم گرفت که مهاجرت از شرق به آلمان غربی متوقف شود و در شب 12-13 اوت 1961 دیوار برلین را برافراشتند. بر این اساس، بسیاری از مردم برلین شرقی که در برلین غربی کار می‌کردند، شغل خود را از دست دادند. مردم برلین غربی می‌توانستند به دیدار خانواده‌های خود در بخش شرقی شهر ادامه دهند، در حالی که کسانی که در بخش شرقی زندگی می‌کردند، فقط می‌توانستند در موقعیت‌های خاص مانند مراسم تشییع جنازه یکی از اعضای خانواده به برلین غربی بروند. افراد زیادی سعی کردند از دیوار بالا و به طرف دیگر بروند که فقط تعداد کمی از آنها موفق شدند. ساخت دیوار برلین در آلمان، نمادی از تقسیم جهان به دو بخش سرمایه‌داری و سوسیالیستی و سقوط آن، نشان‌دهنده پایان اتحاد جماهیر شوروی بود. دلخراش‌ترین قسمت دیوار، بخشی بود که شهر را جدا می‌کرد. این «نوار مرگ» بین دو طرف شرقی و غربی وجود داشت. نگهبانان مسلح، تخته‌های میخی و سایر موانع وجود داشت تا مردم نتوانند به آن طرف دیوار روند. اکنون، مکانیسم‌های مورد استفاده برای تقسیم‌بندی مذکور در بنای یادبود دیوار برلین و در موزه نزدیک Mauerpark به نمایش گذاشته شده است. بیشتر بخوانید: جاذبه فرایبورگ | با جاهای دیدنی شهر فرایبورگ آلمان آشنا شوید زندگی پشت دیوار برلین آلمان در برلین غربی، دیوار برلین اغلب به عنوان "دیوار شرم" نامیده می‌شد و به تحریک احساسات شورش و بیان خلاقانه در بسیاری از جوانان شهر کمک می‌کرد. به ویژه در منطقه کروزبرگ، جایی که جنبش‌های ضدفرهنگی شدید آنجا ظهور کردند. ناگفته نماند که بخش غربی دیوار، کاملا با گرافیتی پوشانده شده بود. دانشگاه آزاد برلین برای پر کردن خلاء دانشگاه هومبولت ایجاد شد که در برلین شرقی قرنطینه شده بود. جنگل Kürfurstendamm و Grunewald مانند قبل از جنگ جهانی دوم، جزو مراکز مهم تجارت و تفریح باقی ماندند. حتی رویدادهایی مانند ماراتن برلین به سادگی بخش شرقی شهر را از مسیر حذف کردند. به طور کلی، زندگی در سمت غرب مانند سایر نقاط جهان غرب تقریبا با گرایش سرمایه‌داری ادامه یافت. اما دیوار همیشه یادآور شکنندگی چنین آزادی‌هایی و وابستگی غرب به دیگر کشورهای متحد بوده است. در همین حال، مطابق با راهنمای بازدید از دیوار برلین در سمت شرق آن، قطعا همه‌چیز متفاوت بود. از سبک لباس پوشیدن گرفته تا اتومبیل‌هایی که سوار می‌شدند. محصولات مصرفی اغلب در عرضه متناقض بودند، به ویژه کالاهایی که از کشورهای خارجی وارد می‌شدند. ساختمان‌ها، یکنواخت و با تکنیک‌های معماری شوروی ساخته شده بودند. همه‌چیز خاکستری بود، زیرا خانه‌ها و مشاغل هرگز رنگ نمی‌شدند. تبلیغاتی وجود داشت که در این زمان، شروع به نفوذ در فرهنگ غرب کرده بود، در حالی که مردم برلین غربی بیشتر به فرهنگ هیپی علاقه‌مند بودند؛ برلینی‌های شرقی بورژوازی نسل‌های پیشین را به عنوان تضاد هویت پرولتری GDR خود می‌دانستند. از بسیاری جهات، برلین شرقی عقب‌مانده تلقی می‌شد. با این حال، مزایایی برای زندگی در شرق وجود داشت. به طور مثال نگرانی‌های گسترده در مورد پول که اکثر مردم در جوامع سرمایه‌داری احساس می‌کنند، اساسا در شرق وجود نداشت. مثلا مسکن و آموزش یارانه، بسیار ارزان و زندگی را بی‌دغدغه‌تر کرده بود. برابری جنسیتی در محل کار وجود داشت و افزایش حضور پلیس، احساس امنیت را برای بسیاری از مردم به ارمغان آورده بود. مکان‌هایی که در دیوار برلین باید بازدید کرد قبرستان قدیمی سنت هدویگ تقریبا بخش 15 متری نسخه نهایی دیوار برلین، پس از ساخت آن به عنوان "دیوار مرزی 75" شناخته شد. در امتداد لبه شمالی قبرستان سنت هدویگ، قدیمی‌ترین گورستان کاتولیک برلین دیده می‌شود. این بخش از دیوارف تحت حفاظت تاریخی است و در امتداد به اصطلاح "پلهای لیزن" قرار دارد که زمانی از میان مرز برلین غربی و شرقی عبور می‌کرد. پل Böse گذرگاه مرزی Bornholmer Straße، در انتهای شرقی این پل، اولین گذرگاهی بود که هنگام باز شدن مرزها در شب 9 نوامبر 1989 باز شد. بیش از 100 درخت گیلاس ژاپنی در Mauerweg (مسیر دیوار) در اینجا قرار دارند. از آنجایی که روند اتحاد آلمان به طور گسترده در ژاپن دنبال شد، این درختان، هدیه و نشانه‌ای از همدردی در سال 1990 بودند. ایست بازرسی چارلی آمریکایی‌ها سه گذرگاه مرزی در برلین را کنترل کردند. مشهورترین آنها Checkpoint Charlie است که نام آن برگرفته از سومین حرف الفبای املای بین‌المللی (آلفا، براوو، چارلی...) است. آخرین قسمت از دیوار داخلی نه چندان دور از موزه و در گوشه Schützenstraße و Friedrichstraße قرار دارد. گالری سمت شرق طولانی‌ترین بخش موجود از دیوار به طول 1.3 کیلومتر در امتداد رودخانه اسپری قرار گرفته است. در سال 1990، پس از پایان کار دیوار، ضلع شرقی آن توسط 118 هنرمند از 21 کشور نقاشی شد که منجر به طولانی‌ترین گالری در فضای باز جهان گردید. یادبود دیوار برلین در طول سال‌های تقسیم برلین، دیوار برلین در امتداد لبه جنوبی خیابان برنائر قرار داشت. در حال حاضر، بخشی از این نوار مرزی سابق به همراه برج دیده‌بانی دارای یک نمایشگاه در فضای باز است که مطالب صوتی و تصویری تاریخی و همچنین یک مرکز بازدیدکننده با فیلم‌ها و یک برج تماشا را به نمایش می‌گذارد. دریاچه Gutspark Groß Glienicke Groß-Glienicker See یک دریاچه شنای محبوب به دلیل آب شفاف است. در طول سال‌هایی که شهر تقسیم شد، این لذت منحصرا برای برلینی‌های غربی در دسترس بود: مرز بین شرق و غرب درست از وسط دریاچه می‌گذشت و با شناورها مشخص می‌شد. استحکامات دیوار برلین آلمان در ساحل دریاچه ساخته شده است که بقایای آن را می‌توان در پارک دید. 7 . Puschkinallee/Schlesischer Busch مطابق با راهنمای بازدید از دیوار برلین، تاسیسات مرزی آلمان شرقی زمانی به موازات کانال فلوتگرابن قرار گرفته بود. این نوار مرزی سابق بین ترپتو و کروزبرگ، اکنون به یک منطقه سبز در طول فلاتگرابن تبدیل شده است. برج دیده‌بان Schlesischer Busch نیز باقی مانده و اکنون میزبان مجموعه‌ای از نمایشگاه‌های متغیر است. بیشتر بخوانید: جاذبه نورنبرگ | شهر هنر و فرهنگ در کشور آلمان 8. Potsdamer Platz آخرین بخش‌های اصلی دیوار در Potsdamer Platz و Stresemannstraße در سال 2008 تخریب شد. شش بخش دیگر نیز بعدا مقابل ورودی ایستگاه Potsdamer Platz ساخته شد 9. توپوگرافی وحشت مرز بین برلین میته (برلین شرقی سابق) و کروزبرگ (برلین غربی سابق) حدود 200 متر در امتداد خیابان Niederkirchnersse است. اکنون در پشت آنچه از دیوار باقی مانده است، نمایشگاه دائمی توپوگرافی ترور در محل مهم‌ترین نهادهای دستگاه ترور و آزار نازی‌ها بین سال‌های 1933 و 1945 قرار دارد. نكات پاياني بازدید از دیوار برلین، که جزو بهترین جاذبه‌های گردشگری برلین محسوب می‌شود، براي همگان، امكان‌پذير و پذیرای میلیون‌ها گردشگر است. برای مثال، گالری ایست ساید در فردریششاین یکی از بهترین مکان‌ها برای دیدن دیوار است که اکنون با نقاشی‌های دیواری و گرافیتی پوشانده شده است.
معابد خاجوراهو هند در شهری باستانی در منطقه چاتارپور مادیا پرادش واقع شده است. معابد خاجوراهوی هند در قرون وسطی توسط سلسله چاندلا ساخته شده و به دلیل معماری به سبک ناگارا و مجسمه‌های زیبای نایکاها و خدایان، شهرت بسیاری دارد. شکوه مجسمه‌های پیچیده یکی از دلایلی است که آن را به مکانی محبوب برای بازدید در بین گردشگران در سفر به هند تبدیل می‌کند. معبد خاجوراهو کشور هند که بین سال‌های 950 تا 1050 بعد از میلاد توسط سلسله چاندلا ساخته شده‌اند، اشکال مختلفی مانند مدیتیشن، آموزه‌های معنوی، رابطه، از طریق هنر را نشان می‌دهند. این معابد به خاطر صنایع‌دستی‌اش که شامل نمایش‌های باشکوهی از مجسمه‌های زیبا و مهارت‌های معماری استثنایی است، معروف هستند و آنها را به یکی از خیره‌کننده‌ترین مکان‌های میراث جهانی یونسکو در هند تبدیل می‌کنند. معابد خاجوراهوی هند به سه گروه شرقی، غربی و جنوبی تقسیم می‌شوند. مجسمه‌های زیبا، دقیق و گویا، مجسمه‌های معابد خواجوراهوی هند شما را شگفت‌زده خواهند کرد. اگر دوست دارید با معبد خاجوراهو هند بیشتر آشنا شوید، این مقاله را تا انتها مطالعه کنید. بیشتر بخوانید: سوغات هند چیست؟ | صنایع دستی سنتی هند بهترین زمان سفر به معابد خواجوراهوی هند برای سفر به معبد خواجوراهو در هند حدود ماه فوریه برنامه‌ریزی کنید، زمانی که می‌توانید در جشنواره رقص معابد خواجوراهو نیز شرکت کنید و شاهد جشنواره رقص خواجوراهو، که یکی از جشن‌های معروف هند است، باشید. این معبد شگفت‌انگیز، ترکیبی خیره‌کننده از هنر و معماری است. شما می‌توانید سمفونی فوق‌العاده‌ای از اجراهای رقص کلاسیک مسحورکننده را که توسط هنرمندان مشهوری که از شهرهای مختلف هند اجرا می‌شوند تجربه کنید. تاریخ معابد خاجوراهو کتیبه‌های موجود در معابد خواجوراهو نشان می‌دهند که این زیارتگاه‌ها از سال‌های 950 تا 1050 میلادی ساخته شده‌اند. ساخت معبد را به حاکمان سلسله Chandela نسبت می‌دهند. اعتقاد بر این است که منطقه معبد با مساحت 20 کیلومترمربع در طول دوازدهم حدود 85 معبد داشته است. با این حال، تنها 25 معبد باقی مانده است. این معابد در فضایی به مساحت 6 کیلومترمربع مشخص شده‌اند. جالب است بدانید که گروه معابد خواجوراهو به دو دین جنیسم و هندوئیسم، مرتبط هستند. معبد کاندریا مهادوا به عنوان بزرگترین و مشهورترین معبد در میان معابد باقی مانده شناخته می‌شود. این مکان با مجسمه‌های شماره‌گذاری شده است که جزئیات آن را نشان می‌دهد و در واقع غنای معماری باستانی کشور هند را منعکس می‌کند. بیشتر بخوانید: آشنایی با قلعه سرخ دهلی (لال قلعه دهلی) کشور هند معماری معابد خاجوراهو هند معابد خاجوراهو هند دارای نمادهای معماری به سبک ناگارا هستند. آنها بیشتر به خاطر مجسمه‌های وابسته به عشق شهوانی که دیوارهای معبد را می‌سازند، شناخته شده‌اند. این معابد که بر پایه‌های گرانیتی ساخته شده‌اند، با استفاده از ماسه سنگ بنا گشته‌اند. بیشتر معابد هندو، زیارتگاه‌های خاجوراهو از طرح طراحی Vastu-Purusha-Mandala پیروی می‌کنند. یکی دیگر از ویژگی‌های معابد خواجوراهوی هند این است که مجسمه‌ها در ردیف‌های متقارن تکرار می‌شوند، کنده‌کاری‌های بسیار پرآذین دیوارها، ستون‌ها، سقف این معابد را تزیین می‌کند. تابلو و مجسمه در این معابد دارای کتیبه هستند. به جز یک مورد، هر معبد در خواجوراهو رو به شرق و ورودی‌های آن هم در همان جهت است. موزه معابد خاجوراهو موزه باستان‌شناسی در خواجوراهو گنجینه‌ای از مجسمه‌ها و آثار هنری ساخته شده است. این موزه دارای پنج گالری است و بیش از 300 مجسمه در آن وجود دارد و از این تعداد 110 مجسمه در معرض دید عموم قرار گرفته است. معابد معروف در خاجوراهو معابد خاجوراهو که در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارند، به دلیل ساختارهای وابسته به عشق شهوانی خود موردتوجه قرار گرفته است. سرزمین معابد زیبا، در مورد تاریخ و فرهنگ دوران گذشته صحبت می‌کند، اما این معابد بسیار بیشتر از ساختمانهای وابسته به عشق شهوانی خود هستند. بهتر است نگاهی به حقایق جالبی درباره معابد خواجوراهو بیندازیم که قطعاً شما را مجذوب خود خواهند کرد. معبد کاندیری ماهادف معبد کاندیری ماهادف، در غرب معبد لاکشمانا، بزرگترین و تکامل‌یافته‌ترین معبد خاجوراهو از نظر ترکیب معماری و مجسمه‌سازی و یکی از بهترین‌های هند و احتمالاً در حدود سال 1020 ساخته شده است. حتی پیکره‌های این معبد بلندتر و باریک‌تر از جاهای دیگر هستند. حکاکی داخلی غنی شامل دو تورانا زیبا (درهای قوسی) است. سه باند مجسمه در اطراف مکان مقدس و گذرگاه، کهکشان کاملی از خدایان و الهه‌های هندو، میتونا، کنیزان آسمانی و شیرها را زنده می‌کنند. معبد ماهادوا معبد کوچک و عمدتاً ویران‌شده ماهادوا سکویی مشترک با کاندریا و دوی جاگدامبا است. ممکن است این معبد که اکنون به شیوا تقدیم شده، در اصل یکی از زیرمجموعه‌های معبد کاندریا مهادف بوده باشد که احتمالاً به همسر شیوا تقدیم شده است. در رواق مجسمه‌ای قابل‌توجه از مردی قرار دارد که شیری افسانه‌ای شاخ‌دار را نوازش می‌کند. معبد چیتراگوپتا چیتراگوپتا کمی در شمال دیوی جاگدامبا قرار دارد و از نظر ساخت‌وساز شبیه به آن است. این معبد خاجوراهو، انبوهی از صحنه‌های مجسمه‌سازی مبارزه با حیوانات، دسته‌های سلطنتی، سنگ‌تراش‌ها در محل کار و رقص‌های شادی‌آور زندگی روستایی باشکوه چاندلاها را به تصویر می‌کشد. معبد پارسوانات معبد پارسوانات در جنوب که در اواسط قرن دهم ساخته شد، بزرگترین و بهترین در مجموعه گروه شرقی است. این معبد همچنین، برخی از بهترین مجسمه‌های خاجوراهو، از جمله تصاویر ویشنو را در خود جای داده است. برخلاف محاسبات پیچیده طرح گروه غربی، پلان این معبد یک مستطیل ساده است که یک گلدسته مجزا نیز در عقب دارد. مجسمه‌های فرشته‌های در حال پرواز و زیبایی‌هایی با چشم‌های آهسته با کودکان، لوازم‌آرایشی و گل‌ها، دیوارهای بیرونی را تزئین می‌کنند. مجسمه‌های این معبد حتی بافت لباس‌های نازک زنانه را نیز به خوبی به نمایش می‌گذارد. معبد آدینات معبد آدینات متعلق به اواخر قرن یازدهم، یک عبادتگاه کوچک در محوطه کوچکی با دیوار است که در جنوب شرقی غانتای واقع شده است. ایوان و مجسمه تیرتانکارا (به معنای واقعی کلمه «فوردساز، شخصیتی که دیگران را به سوی رهایی هدایت می‌کند) آدیناتا در آن واقع شده است. این معبد که در ابتدای دوران افول Chandelas ساخته شده، نسبتاً کوچک است، اما shikhara و پایه آن به طرز ارزشمندی تراشیده شده است. معبد غانتای در جنوب این سه معبد، به سمت مجموعه جین، گوهر کوچکی به نام معبد غانتای است. تنها چیزی که از این معبد باقی مانده ستون‌های آن است که با کنده‌کاری‌های مروارید و زنگ‌ها مزین شده است. تزئینات ورودی الهه جین هشت بازو سوار بر پرنده افسانه‌ای گارودا و نقش برجسته‌ای است که 16 رویای مادر ماهاویرا، بزرگترین شخصیت مذهبی در آیین جین و همتای بودا را نشان می‌دهد. معبد برهما معبد گرانیتی و ماسه‌سنگ برهما، یکی از قدیمی‌ترین معابد اینجا (حدود 900 سال)احتمالاً نام‌گذاری شده است. برهما، یکی از اعضای لقب سه‌گانه خدایان بزرگ هندو، همراه با شیوا و ویشنو، به ندرت معبدی برای خود می‌گیرد و این معبد دارای یک لینگا، نماد انتزاعی و فالوس‌شکل شیوا است. این بنا از نظر طراحی با بسیاری از معابد دیگر متفاوت است، به ویژه در ترکیب مواد و شکل معماری آن، تفاوت زیادی با دیگر معابد خواجوراهوی هند وجود دارد. بیشتر بخوانید: جاذبه کوچی | مناطق جذابی که در سفر به کوچی هند باید ببینید معبد جاوری معبد جاوری کوچک و متناسب که درست در جنوب معبد وامانا قرار دارد و تقریباً هم معاصر است، از طراحی سه زیارتگاه ساده‌شده‌ای برخوردار است. دو باند بیرونی اصلی میزبان دوشیزگان بهشتی هستند. معبد وامانا شمالی‌ترین معبد خاجوراهو، وامانا متعلق به اواخر قرن یازدهم است که به تجسم کوتوله ویشنو اختصاص یافته است (اگرچه تصویر موجود در پناهگاه بیشتر شبیه یک کودک قدبلند و حیله‌گر است). دیوارهای پناهگاه، باز بودن غیرمعمول الهیاتی را نشان می‌دهند که بیشتر نمایانگر خدایان و الهه‌های اصلی هستند. ویشنو در بسیاری از شکل‌های خود ظاهر می‌شود. چه کسانی و چه زمانی معبد خاجوراهو هند را ساختند؟ گروه معابد خاجوراهو هند در دوران حکومت سلسله راجپوت چندلا ساخته شد. آنها به محض اینکه در سراسر پادشاهی خود را به قدرت رسیدند، شروع به ساختن این مجموعه کردند که بعدها به Bundelkhand معروف شد. بیشتر معابد خاجوراهو بین سال‌های 950 تا 1050 پس از میلاد در زمان پادشاهان هندو یاسووارمان و دانگا ساخته شدند. نام معبد خواجوراهو هند از کجا آمده است؟ طبق افسانه‌ها، معابد به عنوان دروازه خود، دو درخت خرما طلایی قرار دارند. این‌گونه بیان شده که خواجوراهو از کلمه «خاجور» به معنای نخل خرما گرفته شده است. کشف معابد خاحوراهو هند این معابد بیش از هزار سال قدمت دارند، اما به لطف کاپیتان تی اس برت در سال 1838 دوباره کشف و به جهان معرفی شدند. برت یک کاپیتان ارتش بریتانیا در یک وظیفه رسمی در خواجوراهو بود و دنباله‌ای ناشناخته را دنبال کرد. مجسمه‌های معبد خاجوراهای هند ظاهراً گفته می‌شود که مهاتما گاندی مجسمه‌های معابد خواجوراهو را بسیار مأیوس‌کننده می‌دانست و حامیانش را متقاعد می‌کرد که دیوارهای معبد را از نمایش «شرم‌آور و ناشایست» فرهنگ هند پاک می‌کنند. با این حال معابد تا امروز باشکوه ایستاده‌اند. متعجب خواهید شد اگر بدانید علیرغم اینکه معابد خاجوراهو به خاطر مجسمه‌های وابسته به عشق شهوانی آن مشهور هستند، تنها 10 درصد از کنده‌کاری‌های معبد خاجوراهو فعالیت‌های جنسی را به تصویر می‌کشد. 90 درصد بقیه هم حکاکی‌های معمولی و زندگی مردم عادی را که در آن زمان زندگی می‌کردند به نمایش گذاشته شده است. مجسمه‌هایی از سفالگران، نوازندگان، کشاورزان و زنان نیز وجود دارد. معابد بازمانده معابد خاجوراهو در سرتاسر جهان به خاطر مجسمه‌های وابسته به عشق شهوانی و حسی و کنده‌کاری‌های هنری، شناخته شده‌اند. این یک نمونه درخشان از معماری هند و فرهنگ آن در دوره قرون وسطی حاکمان Chandela است. این مکان در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. تا قرن دوازدهم حدود 85 معبد وجود داشت، اما در قرن سیزدهم برخی از آنها ویران شدند. امروزه تنها 22 معبد خاجوراهو در این مجموعه باقی مانده است.
موزه انقلاب کوبا، زمانی کاخ ریاست‌جمهوری کوبا بود و امروزه یک موزه تاریخی است. این کاخ که گذشته‌ای پرآشوب دارد، در سال 1957 زمانی که گروهی از دانشجویان علیه رژیم سابق قیام کردند، بسیار خبرساز شد. موزه انقلاب در کوبا به‌طور‌کلی به تاریخ کوبا اختصاص دارد. این ساختمان به‌تنهایی ارزش بازدید را دارد. دکوراسیون داخلی و معماری چشمگیر آن افسانه‌ای است و قدرت رهبران کشور را نشان می‌دهد. خود موزه، قبل از هر چیز علت انقلاب را روشن می‌کند. بازدید از موزه انقلاب کوبا در هنگام سفر به کوبا خالی از لطف نیست. در ادامه با موزه انقلاب کوبا، کاخی شگفت‌انگیز در هاوانا بیشتر آشنا می‌شویم. انقلاب کوبا به‌طور خلاصه انقلاب کوبا در سال 1952 پس از به‌دست گرفتن قدرت توسط گروهبان و رئیس‌جمهور سابق، فولخنسیو باتیستا، آغاز شد. بسیاری از کوبایی‌ها از این کودتا خشمگین بودند، از جمله فیدل کاسترو جوان که بلافاصله نقشه‌هایی برای سرنگونی باتیستا و شروع یک جنبش مارکسیستی، جنبش 26 جولای، انجام داد. پس از یک حمله نافرجام در سال 1953، کاسترو و شورشیانش دستگیر و زندانی شدند. انتقادات بین‌المللی از دیکتاتوری باتیستا همچنان افزایش یافت. برای برآورده کردن خواسته‌های جامعه جهانی، باتیستا در سال 1955 زندانیان سیاسی را آزاد کرد. کاسترو و پیروانش به مکزیک گریختند و در آنجا برنامه‌های بیشتری برای بیرون کردن باتیستا انجام دادند. در میان این شورشیان، چه‌گوارا و کامیلو سینفوئگوس بودند. در این بین، انقلاب در کوبا که بی وقفه ادامه داشت، نقطه عطف مطلق حمله به کاخ ریاست‌جمهوری توسط گروهی از دانشجویان در 13 مارس 1957 بود. این شورش با خونریزی بسیار سرکوب شد و تقریباً همه تظاهرکنندگان کشته شدند، یک رویداد، که تمام دنیا را شوکه کرد در پایان سال 1958، باتیستا دیگر نتوانست ادامه دهد و در شب اول ژانویه 1959 از کوبا گریخت. یک روز بعد، چه‌گوارا و سینفوئگوس به هاوانا راهپیمایی کردند. کاسترو، پیروزی خود را با شور و شوق جشن گرفت و با توده‌های زیادی از کوبایی‌های دیوانه در هر شهر و روستای مسیر خود صحبت کرد. بیشتر بخوانید: موزه‌ها و گالری‌های دیدنی انگلیس | آشنایی با جذاب‌ترین موزه‌های لندن معرفی موزه انقلاب کوبا این بنای تاریخی در مرکز هاوانا، یکی از جالب‌ترین موزه‌های کل کوبا را در خود جای داده است و مکانی است که باید از آن بازدید کرد، مخصوصاً برای کسانی که به تاریخ کوبا علاقه دارند. موزه انقلاب در کشور کوبا، مجموعه‌ای از عکس‌ها، پرچم‌ها، اسناد، سلاح‌ها و سایر اشیاء مربوط به مبارزه با انقلاب علیه باتیستا و تاریخ کوبا را به ترتیب زمانی از فرهنگ پیش از کلمبیا در کوبا (در طبقه بالا) به‌نمایش می‌گذارد. درطبقه بالای موزه انقلاب کوبا می‌توان مجموعه‌ای از عکس‌ها، پرچم‌ها، اسناد، سلاح‌ها و سایر اشیاء مربوط به مبارزه با انقلاب علیه باتیستا و تاریخ کوبا را مشاهده کرد. همچنین نسل امروز کوبا می‌توانند از نمایشگاه‌های مربوط به حمله به مونکادا در سال 1953 و زندگی چه گوارا در اتاق‌های پایین موزه انقلاب بازدید کنند. در ورودی موزه، قطعه‌ای از دیوار سابق شهر و همچنین یک تانک SAU-100 وجود دارد که توسط کاسترو در حمله به خلیج کوچینوس در سال 1961 استفاده شده است. بعد از چندین جابجایی از ساختمانی به ساختمان دیگر پس از تأسیس در دسامبر 1959، موزه خانه قطعی خود را در کاخ ریاست‌جمهوری سابق در سال 1974 پیدا کرد. پادگان‌هایی که برای شکنجه استفاده می‌شد به مدارس ابتدایی و مهدکودک و عمارت‌هایی که از افراد بسیار ثروتمند مصادره شده بود به خانه‌هایی برای خانواده‌های کارگری تبدیل شد. کاخ ریاست‌جمهوری که به مدت 40 سال به‌عنوان مقر ریاست جمهوری کوبا فعالیت می‌کرد، به موزه انقلاب کوبا در شهر هاوانا واگذار شد. یکی از مواردی که باید در موزه انقلاب کوبا ببینید «گرانما» است، قایق فیدل کاسترو و 81 سرباز که در سال 1956 پس از مخفی شدنش در توکسپان مکزیک بازگشت. این قایق به‌عنوان یک اثر تاریخی در فضای کوچکی در پشت موزه به‌نمایش گذاشته شده و به‌صورت 24 ساعته از آن محافظت می‌شود. ساختمان موزه انقلاب کوبا در هاوانا در نیمه اول قرن بیستم، این ساختمان چهره مجلل این کشور در برابر جهان بود. مکانی که روسای‌جمهور با بازدیدکنندگان مهم ملاقات می‌کردند و سفیران در کوبا استوارنامه خود را در آن ارائه می‌کردند. در ابتدا قرار بود مقر حکومت استانی (یعنی دفتر فرمانداری هاوانا) باشد، اما پس از بازدید بانوی اول ماریانا سوا از محل ساخت و ساز در سال 1917، مقدمات مکانی برای میزبانی دفتر رئیس جمهور فراهم شد. موزه انقلاب در کوبا در 31 ژانویه 1920افتتاح شد. ساختمان این موزه در آن زمان یکی از بلندترین ساختمانهای کوبا بود. طبقه همکف دارای دفاتر و امکانات اداری از جمله نیروگاه تلفن، نیروگاه و اصطبل بود. دفتر رئیس‌جمهور در طبقه اول با بقیه اتاق‌های مهم ساختمان قرار داشت: تالار آینه‌ها (مثنی از کاخ ورسای)، تالار طلایی (با دیوارهایی با سنگ مرمر زرد)، کلیسای کوچک و دفتر مرکزی شورای وزیران، اقامتگاه ریاست جمهوری در طبقه دوم و نیروی مسئول حفاظت از رئیس جمهور در طبقه بالا قرار داشت. گنبدی که در بالای موزه انقلاب کوبا قرار دارد، با کاشی‌های رنگارنگ پوشانده شده است و وقتی خورشید روی آنها منعکس می‌شود، آن را بیشتر برجسته می‌کند. طرح داخل ساختمان نیز زیبایی چشم‌گیری دارد. پلکانی از سنگ مرمر کارارا از لابی به طبقات بالایی راه دارد و دکوراسیون‌داخلی که به استودیو تیفانی نیویورک سفارش داده شده است، دارای نقوشی با تم کوبایی، مبلمان لوکس و آثاری از هنری است که توسط برخی از مهم‌ترین هنرمندان کوبایی در تمام دوران، از جمله آرماندو گارسیا مینوکال و لئوپولدو روماناخ ساخته شده‌اند. بیشتر بخوانید: قلعه نوی شوان اشتاین | قلعه‌ای افسانه‌ای در باواریا آلمان موزه انقلاب کوبا موزه انقلاب کوبا که در نزدیکی پارک مرکزی در هاوانای قدیم قرار دارد، به‌طور دقیق‌تری در بلوک بزرگی که توسط خیابان‌های Refugio، Avenida de las Misiones و Zulueta تشکیل شده است، نقطه مرجع مهمی برای تبدیل شدن به کوبای امروز بوده است. اگرچه این مجموعه شامل قطعات تاریخی است که به سال‌های اولیه استعمار اسپانیا در قرن پانزدهم بازمی‌گردد، هسته اصلی نمایش اشیایی است که به مبارزه کوبا برای پایان دادن به دیکتاتوری فولخنسیو باتیستا در دهه 1950 مرتبط هستند. جنبش شورشی به رهبری فیدل کاسترو و دیگر گروه‌های مخالف واکنشی بود به شرایط غیرقابل تحملی که مردم کوبا تحت حکومت باتیستا متحمل می‌شدند. حمایت مردمی که جنبش در سال 1959 دریافت کرد تا حدی یک «تشکر» بزرگ برای پایان دادن به آن کابوس بود. اشیایی که از جنگ علیه باتیستا از سال 1953 تا 1959 حفظ شده بود، داستان یک رژیم دیکتاتوری را روایت می‌کند که علیه مخالفان خود شکنجه و قتل انجام می‌داد و مجهز به سلاح‌ها، هواپیماها و وسایل نقلیه پیشرفته بود. اشیایی که از جنگ علیه باتیستا از سال 1953 تا 1959 حفظ شده بود، داستان یک رژیم دیکتاتوری را روایت می‌کند که علیه مخالفان خود شکنجه و قتل انجام می‌داد و مجهز به سلاح ها، هواپیماها و وسایل نقلیه پیشرفته بود. از موچین و غل و زنجیر برای کشیدن ناخن زندانیان گرفته تا مشعل‌های گازی که برای سوزاندن پشت آنها به‌عنوان شکنجه استفاده می‌شود؛ این مجموعه موزه انقلاب کوبا است و از هیچ جزئیاتی دریغ نمی‌کند. در واقع، در نگاه اول ، ممکن است فرد این احساس را داشته باشد که سطح جزئیات کمی طاقت‌فرسا است و نمایشگاه موزه انقلاب کوبا می‌توانست برای بیان یک داستان کلی‌تر خلاصه شود. بااینحال، به‌خاطر داشته باشید که این موزه در اصل برای بازدیدکنندگان کوبایی طراحی شده بود، که بسیاری از اشیاء ممکن است برای آنها جالب‌تر باشند. بیشتر بخوانید: بازدید از 10 موزه برتر بارسلون را از دست ندهید | موزه بارسلونا در موزه انقلاب کوبا چه ببینیم؟ اگرچه داشتن اطلاعاتی در مورد تاریخ کوبا و صحبت کردن به زبان اسپانیایی ممکن است یک مزیت باشد، اما این بازدید می‌تواند با کمک یک راهنما جالب باشد. طبقه دوم نقطه شروع خوبی برای بازدید است. آثار این طبقه با دوره استعمار (قرن پانزدهم) شروع می‌شود و سپس به مداخله آمریکا در جنگ علیه اسپانیا (1898) و سپس به دوره جمهوری خواه (1902-1959) می‌رسد. تاریخ نگاری رسمی کوبا به‌دلیل کنترلی که ایالات‌متحده بر سیاست و اقتصاد کوبا اعمال می‌کرد، به‌عنوان یک دوره استعماری نو تلقی می‌شود. تاریخ پیش از آزادی با نمایش گسترده اشیاء مرتبط با جنبش 26 جولای فیدل کاسترو به پایان می‌رسد. فیدل کاسترو از اولین اقدامات مسلحانه علیه رژیم در سانتیاگو دو کوبا در سال 1953، محاکمه شرکت کنندگان، زندان، عفو و تبعید آنها، با یک قایق تفریحی از مکزیک به کوبا بازگشت و جنگ نهایی در کوه‌های سیرا مائسترا در بخش شرقی کشور انجام شد. مجسمه‌های چه گوارا و کامیلو سینفوئگوس - یکی از فرماندهان ارتش شورشیان - یکی از جاذبه‌های اصلی این موزه است، به‌ویژه برای بچه‌های مدرسه‌ای که در مدرسه درباره قهرمانان یاد می‌گیرند و سپس آنها را در لباس‌هایشان طوری می‌بینند که انگار هنوز زنده هستند. آخرین قسمت موزه انقلاب کوبا، مربوط به دوره تاریخی خود ساختمان است. در سال 1957، کاخ ریاست‌جمهوری مورد حمله یک گروه ضد دیکتاتوری، اداره انقلاب (DR) قرار گرفت، که هدف آن ترور دیکتاتور در خانه خود بود. حمله شکست خورد و اکثر شرکت کنندگان کشته شدند. سوراخ‌های گلوله از آن رویدادها هنوز در راه پله اصلی در ورودی قابل مشاهده است، و در نمایشگاه در فضای باز یک کامیون قرمز رنگ وجود دارد که مهاجمان به‌عنوان پوششی برای نزدیک شدن به ساختمان استفاده می‌کنند. طبقه اول از سال 1959 به بعد با تاکید بیشتر در سال‌های اولیه تحولات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی را پوشش می‌دهد. نکته مهم دیگر، حمله به خلیج خوک‌ها (1961) است که نیروهای کوبایی تنها در 3 روز توانستند با آن مقابله کنند. تانکی که فیدل کاسترو در آن رویدادها استفاده کرد، بیرون از ورودی اصلی دیده می‌شود.
شاید تا به حال نام مراسم چای ژاپنی یا همان مراسم چادو به گوش‌تان خورده باشد یا در فیلم‌ها و نمایش‌های مختلف بخش‌هایی از آن را دیده باشید. مراسم چادو یا سادو یک مراسم سنتی در ژاپن است که اهمیت زیادی در فرهنگ این کشور دارد. این مراسم برای ژاپنی‌ها مملو از آرامش، زیبایی، تفکر و همراه با مراقبه است و رسم و رسوم خاصی هم به دنبال خود دارد. روش آماده سازی چای، دم کردن آن، سرو و نوشیدن چای، همه و همه طبق آداب و رسوم مردم ژاپن انجام می‌شود و ترتیب جالبی دارد. اگر تابه‌حال برایتان سوال پیش آمده است که چرا باید یک چای خوردن ساده انقدر مهم باشد و چه نیازی به این همه مراسم و رعایت کردن جزئیات است، با ما همراه باشید تا به این سوالات پاسخ بدهیم. تاریخچه مراسم چای ژاپنی در توکیو اولین بار در قرن هشتم بود که چای وارد ژاپن شد و معمولا کاربرد پزشکی و درمان داشت. این ماده خوراکی تنها در بین اشراف‌زاده‌ها و مردم طبقات بالای جامعه استفاده می‌شد. در چین نوشیدن چای سبز یک بخش از مراسم مدیتیشن و مراقبه بوده که با نام ذن شناخته می‌شده است. حتی امروزه هم روح مراقبه و آرامش را می‌توان در تک‌تک بخش‌های مراسم‌های چای ژاپنی دید. محبوبیت و رواج چای در بین مردم ژاپن در دوره‌های موراماچی رخ داد و مراسم چای خوری در ژاپن یکی از محبوب‌ترین مراسمات مردم ژاپنی بود. فلسفه مراسم چای ژاپنی این است که میزبان اوج احترام و مهمان‌نوازی خود را به مهمان نشان دهد. هارمونی و هماهنگی این مراسم، نقطه قوتی در مراسمات ژاپنی‌ها است. مراسم چای ژاپنی اهمیت زیادی برای مردم داشت و آنها حتی کلاس‌های مختلفی برگزار می‌کردند تا اصول اولیه و مراحل مختلف نوشیدن چای را در این مراسم آموزش دهند. بیشتر بخوانید: همه چیز درباره جشن شکوفه‌های گیلاس توکیو ژاپن هنر سرو چای در ژاپن، یک هنر تکریم شده قبل از هر چیز به‌یاد داشته باشید که وقتی از چای صحبت میکنیم، منظورمان چای سبز است. چای مخصوص مراسم چادو ژاپن همواره از نوع چای سبز بوده است. این مراسم در زبان ژاپنی به نام مراسم چادو یا سادو شناخته می‌شود و معمولا یک در اتاق به نام اتاق چای با کفپوش تامامی اجرا می‌شده است. نکته مهمی که در خصوص این مراسم وجود دارد این است که این مراسم علاوه‌بر اینکه روش دم کردن و نوشیدن چای را نشان می‌دهد، یک نوع احترام گذاشتن به مهمان است. در این مراسم از پورد چای سبز یا ماچا استفاده شده و چای در کاسه‌هایی به نام چاوان سرو می‌شود. این مراسم جزئیات و مراحل مختلفی دارد که تماما باید توسط میزبان رعایت شوند. در ژاپن مدرسه‌های مختفلی برای آموزش سرو چای و مراسم چای ژاپنی وجود دارد و این مراسم سنتی و فرهنگی هنوز هم به همه افراد این مملکت آموزش داده می‌شود. فصل‌ها هم در مراسم چای ژاپنی تاثیر داشتند فصل‌های مختلف سال و تغییرات آب‌و‌هوایی نقش مهمی در برگزاری مراسم چای ژاپنی دارند. به‌طور سنتی در فرهنگ ژاپن سال به دو فصل اصلی تقسیم می‌شود که شامل فصل رو و ماه‌های سرد سال و فصل فورو و ماه‌های گرم سال است. مراسم چای ژاپنی توکیو در هر فصل کمی متفاوت است و وسایل و لوازم خاص خودش را می‌طلبد. حتی کفپوشی که در اتاق پهن می‌کنند، بنا به فصل، تغییر می‌کند. وسایل ضروری مراسم چای ژاپنی ها وسایل زیادی برای برگزاری این مراسم استفاده می‌شود که آنها را با نام چادوگو می‌شناسند. این وسایل اهمیت زیادی در مراسم چای دارند و به دقت از آنها نگهداری می‌شود. اما فقط وجود بعضی از آنها برای این مراسم ضروری هستند و وجود برخی دیگر تنها فرمالیته است. از این میان می‌توان به پیاله چای اشاره کرد که چای در آن آماده می‌شود و نوع آن با توجه به فصل تغییر می‌کند. مثلا کاسه‌های گودتر برای فصول سرد سال و کاسه‌های کم عمق‌تر برای فصول گرم سال استفاده می‌شوند. یکی‌دیگر از وسایل ضروری مراسم چای خوری در کشور ژاپن، چایدان است که چای را در آن نگهداری می‌کنند. از دیگر وسایل ضروری این مراسم یک قاشق کوچک و یک همزن است. معمولا میزبان از بهترین فنجان‌هایش برای سرو چای استفاده می‌کند و کیفیت و تزئیناتی که در این مراسم استفاده می‌شود، نشانگر سلیقه و مهارت میزبان است. به‌همین‌خاطر صاحب‌خانه‌ها دقت زیادی در نگهداری از وسایل سرو چای به خرج می‌دهند. بیشتر بخوانید: پارک هیتاچی، سرزمینی پر از گل‌های رنگارنگ مراسم چای ژاپنی توکیو معمولا تشریفات چای به‌عنوان بخشی از مراسم چای در کنار غذای کایسکی برگزار می‌شود اما این موضوع اجباری نیست و گاهی تشریفات چای برای مدت کوتاه‌تر و به‌شکل جداگانه هم شکل می‌گیرد که در این‌صورت تعداد مهمان‌ها معمولا به 4 یا 5 نفر می‌رسند. توصیه اول این است که کمی زودتر از زمان مقرر در مکان مربوطه حاضر شده و در اتاق انتظار منتظر رسیدن مهمانان دیگر بمانید. سپس مهمانان باید دست و لب‌شان را به‌صورت نمادین در یک کاسه بشویند تا گرد و خاک دنیای بیرون از آن تمیز شود و از نظر روحی برای مراسم مهیا شوند. سپس آنها با درخواست میزبان کفش‌شان را درآورده و وارد اتاق می‌شوند. همچنین به هم تعظیم می‌کنند و می‌نشینند. آخرین فردی که داخل اتاق می‌شود، تمام وسایل ضروری برای نوشیدن چای را تک تک می‌شوید و آنها را می‌چیند و بعد از آن یک چای غلیظ آماده می‌کند. جزئیات بیشتری در خصوص مراسم چای ژاپنی مکان برگزاری مراسم فلسفه مراسم چادو ژاپن رسیدن به آرامش در عین حفظ سادگی است. در روش سنتی در سال‌های دور، این مراسم معمولا در مرکز یک باغ انجام می‌شد و فضای سبز اطراف و گل گیاه به ایجاد یک فضای آرام و بدون دغدغه کمک می‌کرد. بااینحال امروزه بیشتر خانه‌ها حیاط یا باغ ندارند و به‌همین‌خاطر است که مراسم را در اتاقی به نام اتاق چای برگزار می‌کنند. اتاق چای یک اتاق ساده و بدون وسایل تجملاتی است که معمولا با چوب بامبو ساخته می‌شود. در ورودی این اتاق معمولا طول کوتاه‌تری نسبت به قد طبیعی افراد دارد و مهمانان مجبورند پیس از ورود به اتاق خم شوند و غرور خود را بشکنند. ورود مهمانان به اتاق چای تعداد مهمانان در مراسم چای ژاپنی معمولا بیشتر از 5 نفر نیست. مهمانان کمی زودتر از زمان مقرر رسیده و در اتاق انتظار منتظر می‌مانند. سپس میزبان کنار وسایل تهیه چای به صورت دو زانو می‌نشیند و سپس مهمانان دور تا دور او در جای خودشان می‌نشینند. مراسم آماده سازی چای شباهت جالبی به یک رقص موزون دارد و تماشای آن خود حس آرامش را در شما پدیدار می‌کند. آماده سازی چای در مراسم جای ژاپنی میزبان چای را در مقابل مهمانان آماده می‌کند و این کار را با رفتارهای موزون و ظریفی انجام می‌دهد. تهیه چای مهم‌ترین بخش این مراسم است. این مراسم معمولا توسط خانم خانه اجرا شده و هدف آن پذیرایی از مهمانان است. بیشتر بخوانید: 25 هتل عجیب و جالب در توکیو که از دیدنشان حیرت خواهید کرد سرو چای در مراسم چای ژاپنی معمولا یک ظرف حاوی شیرینی هم به مهمانان داده می‌شود که البته باید شیرین را قبل از صرف چای میل کنند. ظرف شیرینی روی کفپوش تامامی مقابل مهمانان قرار داده می‌شود. مهمانان با دست راست شیرینی را برداشته و بشقاب را هم با دست چپ برمی‌دارند. در روش سنتی، چای سبز با ملاقه کوچک چوبی از جنس بامبو در کاسه‌ها چاوان ریخته می‌شود. مهمانان با هر دو دست کاسه چای را می‌گیرند و چند جرعه کوچک از آن می‌نوشند و سپس ظرف را روی کفپوش تامامی می‌گذارند. اهمیت ظروف سرو چای در طول مراسم و بعد از نوشیدن چای اول، مهمانان از میزبان و لوازم او تعریف و تمجید می‌کنند. آنها دستکش‌های به‌خصوصی به‌دست می‌کنند یا از دستمال و پارچه برای بلند کردن پیاله استفاده می‌کنند تا صدمه‌ای به آن وارد نکنند. این ظروف نشانه سربلندی و اعتبار یک خانواده ژاپنی هستند و گاهی از یک نسل به نسل دیگر منتقل می‌شوند. بعد از تمام شدن سرو جای، مهمانان در مقابل میزبان تعظیم کرده و از او به خاطر چای تشکر می‌کنند. سپس میزبان از آنها می‌پرسد که آیا باز هم میل دارند که چای بنوشند؟ اگر پاسخ‌شان مثبت باشد، یک دور دیگر این مراسم تکرار می‌شود و درغیر این‌صورت، مراسم تمام می‌شود و میزبان ظرف‌ها را شسته و در جای خود می‌گذارد.
قلعۀ سرخ با نامهای قلعۀ دهلی، لال کیلا یا لال قیلا و قلعۀ مغول نامیده می‌شود و در شهر دهلی در کشور هند قرار دارد. این قلعه توسط شاه جهان در اواسط قرن هفدهم ساخته شده و یکی از جاذبه‌های گردشگری باقیماندۀ هند است. این قلعه در فهرست یونسکو در سال ۲۰۰۷ قرار گرفت. دیوارهای ماسه‌سنگ قرمز عظیم قلعه که ۷۵ فوت (۲۳ متر) ارتفاع دارند، مجموعه‌ای از کاخ‌ها و سالن‌های تفریحی، بالکن‌های برجسته، حمام‌ها و کانال‌های سرپوشیده و باغ‌های‌هندسی و همچنین یک مسجد پرآذین را در بر می‌گیرند. از معروف‌ترین سازه‌های این مجموعه می‌توان به تالار مخاطبان عمومی (دیوان عام) اشاره کرد که دارای ۶۰ ستون ماسه‌سنگ قرمز است که سقفی صاف را نگه می‌دارد و تالار تماشاگران خصوصی (دیوان خاص) که کوچک‌تر است و غرفه‌ای از سنگ مرمر سفید دارد. مجموعۀ قلعۀ سرخ به‌عنوان قلعۀ کاخ شاه جهان در پایتخت جدید پنجمین امپراتور مغول هند، توسط شاه جهان ساخته شد. این قلعه که به‌خاطر دیوارهای عظیم محصور از ماسه‌سنگ قرمز نام‌گذاری شده است، در مجاورت یک قلعۀ قدیمی به نام Salimgarh قرار دارد که توسط اسلام شاه سوری در سال ۱۵۴۶ ساخته شده است و با آن مجموعۀ قلعۀ سرخ را تشکیل می‌دهد. لال قلعه در دهلی ساختمانهای خصوصی شامل یک ردیف آلاچیق است که با یک کانال آب پیوسته به‌هم متصل شده‌اند که به نهر بهشت (جریان بهشت) معروف است. قلعۀ سرخ دهلی نو نشان‌دهندۀ اوج خلاقیت مغول در نظر گرفته می‌شود که در زمان شاه جهان به سطح جدیدی رسید. برنامه‌ریزی کاخ براساس نمونه‌های اولیۀ اسلامی است، اما هر غرفه، عناصر معماری خاص ساختمان مغول را نشان می‌دهد که تلفیقی از سنت‌های ایرانی، تیموری و هندی را منعکس می‌کند. جاذبه‌های همیشه سبز که امتحان خود را پس داده و در تمام طول سال مسافران را مجذوب خود می‌کند. این قلعۀ تاریخی که به لال‌کیلا دهلی نیز معروف است، با بیش از ۳۷۰ سال قدمت، عظمت امپراتوری مغول را به شما یادآوری می‌کند و این باعث می‌شود که هنگام برنامه‌ریزی سفر به هند و رزرو هتل‌های خود در دهلی، آن را به برنامۀ سفر خود اضافه کنید. قلعۀ سرخ توسط امپراتور مغول شاه جهان ساخته شد تا به‌عنوان کاخ برای پایتخت خود شاه جهان‌آباد عمل کند. ساخت‌وساز این قلعه که در سال ۱۶۳۸ آغاز شد، بیش از ۸ سال طول کشید تا تکمیل شود. این بنا در ابتدا Qila-i-Mobarak نام داشت که به معنای «قلعۀ مبارک» است. این قلعه در طول تاریخ بیش از سه قرن خود، ساکنان بسیاری از جمله اورنگ زیب، جهان‌دارشاه، محمدشاه و بهادرشاه دوم و دیگران را به‌خود دیده‌است. قلعۀ سرخ در سال ۱۷۳۹ هنگامی که حاکم ایرانی نادرشاه به شهر حمله کرد و بسیاری از آثار باارزش از جمله تخت طاووس قلعه را غارت کرد، ویران شد. بعدها، در جریان شورش ۱۸۵۷ علیه بریتانیا، سازه‌های مرمری قلعه نیز تخریب شد. بیشتر بخوانید: سوغات هند چیست؟ | صنایع دستی سنتی هند معماری قلعۀ سرخ این قلعه که ۲۵۵ هکتار وسعت دارد، ترکیبی از سبک‌های معماری مانند اسلامی، هندی، تیموری و ایرانی را به‌نمایش می‌گذارد. دیوارهای محصور عظیم به‌طول ۲.۵ کیلومتر از ماسه‌سنگ قرمز ساخته شده‌است و نام این بنا از آن‌جاست. بخش‌هایی از قلعه نیز از سنگ قرمز ساخته شده است. این سازه که به شکل یک هشت‌ضلعی نامنظم است، عناصر طراحی باغ را در خود جای‌داده و همچنین دارای برجک، سنگر، آلاچیق، دو دروازه و چندین بخش دیگر است. امروزه قلعۀ سرخ یکی از برترین جاذبه‌های دیدنی دهلی است. هرساله نخست‌وزیر این کشور در روز استقلال، پرچم ملی را در این بنای تاریخی به اهتزاز در می‌آورد. در سال ۲۰۰۷، این بنای نمادین به‌دلیل شکوه معماری و اهمیت تاریخی در فهرست میراث جهانی یونسکو در دهلی قرار گرفت. این ملک اکنون تحت کنترل سازمان باستان‌شناسی هند است. چیزهایی که در مجموعۀ قلعۀ قرمز باید دید قلعۀ سرخ در کنار قلعۀ تاریخی سلیم‌گر واقع شده‌است. این دو قلعه با هم مجموعۀ قلعۀ سرخ را تشکیل می‌دهند که دارای جاذبه‌های متعددی در داخل آن است؛ از جمله: دروازۀ لاهوری، ورودی اصلی قلعه دروازۀ دهلی، ورودی عمومی در انتهای جنوبی Chatta Chowk، گذرگاهی طولانی با بازار ممتاز محل، کاخی که موزۀ باستان‌شناسی قلعۀ سرخ را در خود جای داده است رنگ محل، کاخی که در آن زنان و معشوقه‌های امپراتور در آن قرار داشتند خاص محل، آپارتمان امپراطور دیوان عام، تالار عمومی دیوان خاص، سالن خصوصی تماشاگران هیرا محل، کوشک مرمری ساخته‌شده توسط بهادرشاه دوم محلۀ شاهزاده‌ها، محلۀ امپراتوری که توسط اعضای خانوادۀ سلطنتی مغول استفاده می‌شد چای‌خانه، یکی از محله‌های شاهزاده که درحال‌حاضر یک رستوران فعال است نبات‌خانه، خانۀ طبل که اکنون موزۀ یادبود جنگ هند را در خود جای داده‌است نهر بهشت، کانالی که از میان آلاچیق‌ها می‌گذرد حمام، حمام شاهی بائولی، چاه پلهای با طراحی منحصربه‌فرد مسجد موتی که مسجد خصوصی اورنگ زیب بود حیات باغ، باغی در داخل قلعه نمایش نور و صدا یکی از جذابیت‌های کلیدی در این قلعه، نمایش نور و صداست که در عصرها برگزار می‌شود. نمایش نور و صدای قلعۀ قرمز که به‌عنوان یکی از بهترین نمایش‌های نور و صدا در هند معرفی می‌شود، شما را در تاریخ این بنای تاریخی به‌شیوه‌ای جالب و دیدنی جذاب می‌برد. این نمایش با سخنرانی کوتاه جواهر لعل نهرو به پایان می‌رسد. می‌توانید نمایش را به‌صورت آنلاین رزرو کنید یا از غرفه‌های قلعه، بلیط تهیه کنید. بیشتر بخوانید: همه چیز راجع‌به فستیوال هولی، جشن رنگ‌ها در هند حقایق کمتر شناخته‌شده در مورد قلعۀ سرخ این قلعه در رنگ‌های قرمز و سفید طراحی شده بود؛ زیرا رنگ‌های مورد علاقۀ شاه جهان بود. در سال ۲۰۱۸، سازمان باستان‌شناسی هند ابتکاراتی را برای روشن‌کردن قلعه برای تماشای شبانه انجام داد. در سال ۲۰۱۹، نخست‌وزیر هند پنج موزۀ دیگر را در قلعۀ سرخ دهلی افتتاح کرد. موزۀ سابهاش چاندرا بوز، موزه ۱۸۵۷، یااد-جلیان، دریشیاکالا و آزادی از این موزه‌ها هستند. جاذبه‌های نزدیک قلعۀ قرمز شری دیگامبر جین لال ماندیر (۳۰۰ متر) گوری شانکار ماندیر (۳۰۰ متر) گوردوارا سیس گنج صاحب (۷۵۰ متر) مسجد جامع (۹۰۰ متر) بازار چاندی چوک (۱.۵ کیلومتر) راج گات (۲ کیلومتر) بازار ادویۀ خاری بائولی (۳ کیلومتر) مسجد فاتح پوری (۳ کیلومتر) کلیسای استفان (۳ کیلومتر) دروازۀ هند (۷ کیلومتر) آرامگاه همایون (۹ کیلومتر) اهمیت سیاسی لال کیلا دهلی این قلعه محل تظاهرات، کمپین‌ها و آشفتگی‌های سیاسی است. قلعۀ سرخ جایی است که مردم دفعات زیادی راهپیمایی کردند تا همبستگی خود را برای مملکتی که می‌خواستند آن را خانه بنامند، نشان‌دهند. این قلعه در طول مبارزات آزادی هند شاهد اشک و خون بوده است. روز استقلال هند، نخست‌وزیر هند از برج قرمز برای مردم سخنرانی می‌کند. دیوارهای قدیمی قلعه، همه چیز را دیده‌است. این قلعه شاهد نغمه‌های طولانی رهبران بوده است؛ در حالی که هر سال صدای تشویق توده‌های پرشور برای آینده‌ای پر از امید، از دیوارهای آن طنین‌انداز می‌شود. تا به امروز، این قلعه در روح هند غوطه‌ور است و نخست‌وزیر را می‌بیند که سه رنگ را با آسمان‌های پر از رنگ‌های پرچم به اهتزاز درمی‌آورد. این کار تا حد زیادی بخشی از فرهنگ هند است و زمینۀ خاصی در اخلاق تشریفاتی این کشور و مردم آن دارد. حقایق جالب در مورد قلعۀ سرخ برخی می‌گویند از انسان‌های سربریده در میان دیوارهای این قلعه استفاده شده است. یا پلکانی پنهان وجود دارد که قدیمی‌تر از قلعۀ سرخ است که حتی امروز نیز برای بازدیدکنندگان غیرقابل دسترس است. عده‌ای عقیده دارند که در همان روزگاری که این قلعه در کرانه‌های غربی یامونا ساخته شده بود، می‌شد از این قلعه ماهی گرفت، اما پس از آن، رودخانه طی سال‌ها مسیر خود را تغییر داد. در تاریخ آمده است که انگلیسی‌ها مسیر سبز داخل قلعه را نابود کردند تا برای ارتش استعماری پادگان بسازند. دسترسی به قلعۀ سرخ قلعۀ سرخ که در قلب شهر واقع شده‌است، به‌خوبی به تمام وسایل حمل‌ونقل دسترسی دارد. اگر قصد دارید سوار مترو شوید، در ایستگاه مترو Chandni Chowk سوار شوید. ازطرف‌دیگر، می‌توانید از خط میراث که از بناهای دیدنی شهر دیواری یا دهلی قدیم تشکیل شده است، استفاده کنید و در ایستگاه متروی Red Fort سوار شوید. هزینه ورودی قلعۀ قرمز قیمت بلیط لال کیلا برای هندی‌ها 35 روپیه و برای خارجی‌ها 500 روپیه است. بلیط ورودی قلعۀ سرخ برای نمایش نور و صدا برای بزرگسالان 60 روپیه و برای کودکان 20 روپیه است. نرخ بلیط آخر هفته برای بزرگسالان 80 روپیه و برای کودکان 30 روپیه است. بیشتر بخوانید: جالب ترین جشن ها و فستیوال های هند سؤالات متداول تاریخچۀ قلعۀ سرخ چیست؟ قلعۀ سرخ یا لال کیلا (به هندی: [laːlqiːlaː]) یک قلعۀ تاریخی در دهلی هند است که به‌عنوان اقامتگاه اصلی امپراتوران مغول بوده است. امپراتور شاه جهان در ۱۲ مه ۱۶۳۸ زمانی که تصمیم گرفت پایتخت خود را از آگرا به دهلی منتقل کند، ساخت قلعۀ سرخ را سفارش داد. چرا قلعۀ سرخ معروف است؟ قلعۀ سرخ که توسط امپراتور مغول شاه جهان به‌عنوان کاخ پایتختش ساخته شده است، به‌خاطر دیوارهای محصور عظیمش مشهور است. ساخت قلعه در طی ده سال، بین سال‌های ۱۶۳۸ و ۱۶۴۸ به پایان رسید. چرا قلعۀ سرخ قرمز رنگ است؟ به گفتۀ معماران حفاظت، نماد قدرت مغول و استقلال هند باید به‌عنوان «قلعۀ سرخ و سفید» به‌دلیل ترکیب رنگ‌های مورد علاقۀ خالق آن، شاه جهان، شناخته‌‌شود. این قلعه در سال ۱۶۴۸ تکمیل شد و در ابتدا «قلعۀ مبارک» نام داشت. بنیان‌گذار قلعۀ سرخ در دهلی کیست؟ قلعۀ سرخ که لعل قلعه، لعل‌کیلا یا لال‌قیلا و قلعۀ مغول نیز نامیده می‌شود، توسط شاه جهان در اواسط قرن هفدهم ساخته شد و یکی از جاذبه‌های توریستی مهم است. این قلعه در سال 2007 در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت. دسترس به قلعۀ سرخ چگونه است؟ قلعۀ سرخ که در قلب شهر واقع شده است، به‌خوبی به تمام وسایل حمل‌ونقل دسترسی دارد. اگر قصد دارید سوار مترو شوید، در ایستگاه متروی Chandni Chowk سوار شوید. ازطرف‌دیگر، می‌توانید از خط میراث که از بناهای دیدنی شهر دیواری یا دهلی قدیم تشکیل شده‌است، استفاده کنید و در ایستگاه متروی Red Fort سوار شوید. هزینۀ ورودی قلعۀ سرخ چقدر است؟ قیمت بلیط لال‌کیلا برای هندی‌ها 35 روپیه و برای خارجی‌ها 500 روپیه است. بلیط ورودی قلعۀ سرخ برای نمایش نور و صدا برای بزرگسالان 60 روپیه و برای کودکان 20 روپیه است. نرخ بلیط آخرهفته برای بزرگسالان 80 روپیه و برای کودکان 30 روپیه است. چه چیزی قلعۀ سرخ را مشهور می‌کند؟ پس از انتقال پایتخت مغول از آگرا به شاه جهان‌آباد، قلعۀ سرخ به‌عنوان مقر جدید امپراتوری مغول ساخته شد. ساخت این قلعۀ ساخته‌شده از ماسه‌سنگ قرمز تقریباً یک دهه طول کشید. اعتقاد بر این است که در مقایسه با مقر قبلی امپراتوری مغول - قلعۀ آگرا - بهتر برنامه‌ریزی شده و ساخته شده‌است. آخرین امپراتور مغول که در این قلعه زندگی می‌کرد، بهادرشاه‌ظفر بود که پس از آن، انگلیسی‌ها کشور را به‌دست گرفتند. پس از استقلال هر سال در 15 اوت، نخست‌وزیر از قلعه، خطاب به ملت سخنرانی می‌کند. این قلعه به‌علت تاریخچه و موقعیت سیاسی و شکل قرمز رنگش بسیار مشهور است. قلعۀ سرخ در اصل به رنگ‌های موردعلاقۀ شاه‌جهان، سفید و قرمز بود. بریتانیایی‌ها پس از اینکه سنگ سفید قلعه به‌دلیل سهل‌انگاری شروع به خردشدن کرد، این بنا را قرمز رنگ کردند.
کشور آلمان به‌عنوان یکی از دیدنی‌ترین کشورهای اروپایی دارای جذابیت‌های فراوانی است. یکی از دیدنی‌های آن، کلیسای جامع شهر آخن است. هستۀ کلیسای جامع آخن توسط شارلمانی ساخته شد، اما ساخت‌وسازهای بعدی کلیسا را بزرگ کرد که به کلیسای تاج‌گذاری پادشاهان آلمان تبدیل شد. کلیسای جامع آخن (Aachener Dom) در غرب آلمان یکی از قدیمی‌ترین ساختمان‌هایی است که به‌طور مداوم در آلمان مورد استفاده قرار می‌گیرد. هستۀ هشت‌ضلعی کلیسا توسط شارلمانی به‌عنوان نمازخانۀ مریم متصل به کاخ او در اکس لا شاپل یا آخن ساخته شد. دو قرن پس از مرگ شارلمانی، این کلیسا به‌مدت نزدیک به شش قرن، به کلیسای تاج‌گذاری پادشاهان آلمان تبدیل شد. تزیینات به سبک رومی، گوتیک و باروک به کلیسا اضافه شد، اما هشت‌ضلعی اصلی هنوز قلب کلیسا است که شامل تخت مرمر اصلی شارلمانی و همچنین یک زیارتگاه طلاکاری‌شدۀ رومی است که اکنون بقایای او را در خود جای داده است. ساختمان کلیسای جامع آخن کلیسای جامع آخن Aachener Dom در اصل نمازخانۀ پالاتین (Pfalzkapelle) کاخ شارلمانی در آخن بود. این مسئله تا حدودی توضیح می‌دهد که چرا این کلیسا نسبتاً کوچک است؛ اگرچه در زمان ساخت، این کلیسا بزرگترین کلیسای شمال آلپ بود. این کلیسا تا سال ۸۰۰ مورد استفاده قرارمی‌گرفت. افسانه‌ها حاکی از آن است که پاپ لئوی سوم که تاج‌گذاری امپراتور شارلمانی را در روز کریسمس سال ۸۰۰ در رم بر عهده‌داشت، کلیسا را در سال ۸۰۵ وقف کرد، اما این یک داستان و افسانه است. بیشتر بخوانید: جاذبه های دیدنی مونیخ تاریخچه کلیسای جامع آخن در آلمان این کلیسای کوچک به مریم مقدس، مادر حضرت مسیح تقدیم شده بود و بنابراین، قرن‌ها به‌عنوان کلیسای سلطنتی مریم مقدس شناخته می‌شد. در سال‌های بعد، اغلب به‌عنوان قیصر دوم نیز شناخته می‌شد؛ زیرا برای قرن‌ها کلیسای تاج‌گذاری پادشاهان آلمان (که اکثراً امپراتوران روم مقدس نیز بودند) بود. Aachener Dom تنها در سال ۱۹۳۰ به یک کلیسای جامع تبدیل شد؛ به‌این‌معنا که محل استقرار یک اسقف بود. سبک معماری کلیسای جامع آخن کلیسای جامع شهر آخن، اگرچه ساختمان‌هایی که به آن اضافه شد، اضافات قرن نوزدهمی هستند و عمدتاً با نسخۀ اصلی برابر نیستند، اما هشت‌ضلعی کارولینگی در آن با گنبدی به ارتفاع ۳۱.۵ متر، ساختار اصلی کارولینگی است. تقریباً همۀ چیزهای دیگر در این کلیسا، به‌استثنای سنگ مرمر Karlsthron (تخت سلطنتی)، از جمله تمام تزئینات بعدی هستند. بیشتر تزئینات داخل کلیسا در قرن نوزدهم زمانی که آخن در اختیار پروس قرار گرفت، اضافه‌شد و تغییرشکل داد. موزاییک‌هایی به‌سبک بیزانس در کلیسای جامع شهر آخن آلمان قرارداشت و زمانی‌که اکثر مدیران کلیساهای گوتیک و رومی با این باور اشتباه زندگی می‌کردند که کلیساهای قرون وسطایی باید برهنه باشند، رنگ آنها بعداً اضافه شد و تزئینات رنگارنگ خود را ازبین‌بردند. پروسی‌ها برخلاف این روند حرکت کردند و واقعاً به این کلیسا رنگ و زیبایی اضافه کردند. پادشاهان پروس (و بعداً امپراتوران آلمان) مجذوب بیزانس بودند و این به‌دلیل موزاییک‌هایی است که به‌آن اضافه شد. اینکه آیا موزاییک‌ها کلیسا را ویران کرده است یا خیر، قابل بحث است؛ اما حداقل ارزش هنری بسیار بالایی دارند و تا حد زیادی با آنچه در کلیساهای مشابه از اواخر هزارۀ اول انجام می‌شد، مطابقت دارد (ویدال سنت ویتال در راونا را ببینید و سنت مارکو در ونیز). گنبد دارای موزاییکی شبیه به تزیینات اضافه‌شدۀ فعلی بود، اما بقیۀ دیوارها و سقف‌های طاق‌دار نقاشی شده بودند و در زمان شارلمانی موزاییک نداشتند. بیشتر بخوانید: جاذبه های دیدنی فرانکفورت معماری کلیسای جامع آخن کلیسای شهر آخن به‌وضوح به سبک کارولینگی و رومی با چند اضافات نئوگوتیک است. بنای غربی کارولینگ در طول قرن‌ها تا حدودی تغییر کرده است، اما طبقات پایین تقریباً مانند زمان شارلمانی هستند. در طول قرن نوزدهم، بسیاری از اضافات بعدی از برج‌ها حذف شدند تا از نظر بصری بیشتر با برج‌های اصلی مطابقت داشته باشند. این برج تنها در اواخر قرن نوزدهم تکمیل شد. بخش سالن کوچک در قرن ۱۸ اضافه شد. درهای برنزی باشکوه اصل از زمان شارلمانی هستند و از ورودی اصلی به کلیسا و به اینجا منتقل شده‌اند. درب کلیسای جامع شهر آخن در آلمان دارای دو سر شیر است، در داخل دهان یک شیر می‌توان انگشت شیطان را حس کرد. طبق افسانه‌ها، شیطان در ازای روح اولین نفری که وارد کلیسا شد، به ساخت کلیسا کمک کرد. او منتظر روح اسقف بود، اما یک گرگ در تعقیب شد و شیطان وقتی در را با عصبانیت به‌هم کوبید، انگشت او را شکست. طبق داستان‌ها، هر کس بتواند انگشت شیطان را از دهان شیر خارج کند، خرقۀ طلایی به او تعلق می‌گیرد. کلیسای جامع آخن هشت‌ضلعی ساختار اصلی کارولینژی دارد، درحالی‌که سایبان سبک باروک که کمی شبیه به درخت مرکبات است، با یک فانوس مصنوعی متعلق به اواخر قرن هفدهم تزئین شده است. این یکی از ویژگی‌های متمایز است که کلیسا را تقریباً از هر زاویه‌ای فوراً قابل تشخیص می‌کند. به‌آسانی می‌توان دید که سنگ‌کاری ناهموار هشت‌ضلعی کارولینژی به چه سمتی می‌رود و به تکنیک‌های مدرن‌تر ساختمان‌سازی می‌رسد. در زمان شارلمانی، نمای بیرونی کلیسا گچ‌کاری‌شده و قرمزرنگ شده بود. گروه کر گوتیک کلیسای جامع آخن شاهکار این سبک است. این بنا بین سال‌های ۱۳۵۵ و ۱۴۱۴ جایگزین ساختار مستطیلی یا مربعی‌شکل کارولینژی شد. نمازخانه‌های کناری نیز عمدتاً مربوط به این دوره یا دورۀ باروک بعدی هستند. بیشتر بخوانید: جاذبه های دیدنی برلین سؤالات متداول کلیسای جامع آخن کجاست؟ کلیسای جامع آخن (Aachener Dom) در غرب آلمان یکی از قدیمی‌ترین ساختمان‌هایی است که به‌طور مداوم در آلمان مورد استفاده قرار می‌گیرد. هسته هشت‌ضلعی کلیسا توسط شارلمانی به‌عنوان نمازخانۀ مریم متصل به کاخ او در اکس لا شاپل یا آخن ساخته شد. تاریخچۀ کلیسای جامع شهر آخن چیست؟ این کلیسای کوچک به مریم مقدس، مادر حضرت مسیح تقدیم شده بود و بنابراین، قرن‌ها به‌عنوان کلیسای سلطنتی مریم مقدس شناخته می‌شد. در سال‌های بعد، اغلب به‌عنوان کلیسای قیصر دوم نیز شناخته می‌شد؛ زیرا برای قرن‌ها کلیسای تاج‌گذاری پادشاهان آلمان (که اکثراً امپراتوران روم مقدس نیز بودند) بود. Aachener Dom تنها در سال ۱۹۳۰ به یک کلیسای جامع تبدیل شد؛ به‌این‌معنا که محل استقرار یک اسقف بود.
تاریخ مدینه الزهرا (شهر درخشان)، کاخ شهری باشکوه و مرموز که برای عبدالرحمن سوم در دامنۀ کوه‌های سیرا مورنا در پنج مایلی شهر ساخته شده است، در بین افسانه‌ها و قصه‌های زیادی پوشیده مانده است. براساس باور عمومی، عبدالرحمن سوم پس از اعلام خلیفه در سال 929 میلادی، پس از یک سال قدرت، تصمیم به ساختن هشت کاخ شهر به افتخار کاخ مورد علاقۀ خود، کاخ الزهرا گرفت. بااینحال، تحقیقات اخیر نشان داده است که دلیل واقعی خلیفه این بوده است که مدینه‌الزهرا، ترویج تصویر جدید خلافت مستقل غربی بوده است که در آن زمان به‌تازگی ایجاد شده بود و به‌عنوان یکی از قوی‌ترین پادشاهی‌ها در اروپای قرون وسطی بود. بازدید از این شهر اسرارآمیز به همۀ علاقمندان میراث اسپانیایی-اسلامی در تور اسپانیا و کوردوباتوصیه می‌شود. شهر مدینه الزهرا در اسپانیا، از سه سکوی پلکانی تشکیل شده که با دیوارهایی جدا شده و توسط دیوارهای مستحکم‌تر محصور شده بود. باغ‌هایی با آلاچیق‌ها و باغ‌های میوه در این شهر فراوان بود؛ پایین‌ترین تراس شامل مسجد جماعت، بازارها و احتمالاً محله‌های مسکونی برای مسکن و تجارت مرتبط با بازار بود. در ادامۀ مقاله، توصیف کامل‌تری از ظاهر این کاخ شهر می‌دهیم. آشنایی با شهر مدینه الزهرا اسپانیا مجموعۀ وسیع مدینه الزهرا اسپانیا، نمونه‌ای منحصربه‌فرد از معماری اولیۀ اسلامی در شبه‌جزیرۀ ایبری اسپانیا است. در ابتدای مقاله اشاره کردیم که در اواسط قرن دهم، عبدالرحمن سوم که خلیفۀ قرطبه شده بود، بنای شهر - کاخ مدینه الزهرا را برای تضمین برتری خود در قلمرو اندلس آغاز کرد. با این‌کار، عبدالرحمن از سنت اسلامی شرقی پیروی می‌کرد که حاکمان مدینه یا محله‌های شهری را که شامل مناطق خصوصی و عمومی می‌شدند، در تأسیس شهر به کار می‌بستند. این مجموعه که درست در غرب شهر کوردوبا اسپانیا ساخته شده است، مدینه الزهرا کوردوبای اسپانیا نامیده می‌شود. همانطور که اشاره شد، مدینه الزهرا در حدود 7 کیلومتری شهر کوردوبا واقع شده است. بیشتر بخوانید: آشنایی با شهر طلایی سالامانکا اسپانیا | شهری تاریخی و دیدنی ساخت شهر مدینه الزهرا اسپانیا این شهر در سه تراس ساخته شده بود که توسط دیوار شهری احاطه شده بود و قلعۀ سلطنتی در بالاترین قسمت قرار داشت. سطح پایینی به محل زندگی و مسجد اختصاص داشت که بیرون از دیوارها ساخته شده بود. در منابع تاریخی ثبت شده است که ده هزار نفر روزانه در ساخت مجموعۀ کاخ مشغول بودند. عبدالرحمن سوم تصویر شهر جدید را مانند گل سرسبد پادشاهی قدرتمند به نمایش می‌گذارد. او در این شهر حکومت کرد. مرمرهای غنی از بنفش و قرمز، طلا و سنگ‌های قیمتی و همچنین کار ماهرانۀ صنعت‌گران از بهترین معادن و کمک‌های افسانه‌های بیزانس، به شکوه کامل مدینه الزهرا در کوردوبا کمک کرد. این شهر در نزدیکی بارسلون قرار دارد و با تور بارسلون نیز می‌توانید از آن بازدید کنید. مدینه الزهرا کوردبا اسپانیا قسمتی از قلعه که عمومی بود، محل بازدید رسمی بود. در بالاترین قسمت، تالار بلند با پنج شبستان تزئین‌شده با طاق‌نما قرار داشت. پایین‌تر، تالار غنی قرار داشت؛ این اتاق به سه شبستان با طاق‌های مرمری قرمز و آبی تقسیم می‌شد که دو طرف ساختمان بسته بود، اما در مرکز باز بود. تزئینات آتائوریک (نقوش گیاهی حکاکی‌شده) و مصالح گران‌قیمت به‌کار رفته است. این تالار دارای حمام بوده و به باغ زیبای مرتفع باز می‌شده است. این باغ به چهار قسمت تقسیم می‌شد که یک خانۀ ییلاقی در وسط و چهار حوض داشت. افسانه‌ها، حاکی از آن است که حوض روبروی هال حاوی جیوه بوده و منطقه را با هزاران رنگ چشمک‌زن روشن می‌کرده است. مجموعه‌ای از خیابان‌های شیبدار و باریک ما را به دروازۀ بزرگ شرقی می‌رساند؛ جایی‌که فرستادگان خارجی مهم توسط خلیفه پذیرایی می‌شدند. در مقابل این، دروازۀ بزرگی قرار دارد که هیئت تشریفات برای ورود تازه‌واردان آماده می‌شدند. در خارج از دیوارهای شهر، مسجدی قرار دارد که گفته‌می‌شود در کمتر از یک ماه ساخته شده است. بیشتر بخوانید: مسجد قرطبه اسپانیا کجاست کشف مدینه الزهرا اسپانیا بیست و پنج سال طول کشید تا خلیفه عبدالرحمن مدینه الزهرا را بسازد. این شهر فقط شصت و پنج سال وجود داشت. به مدت نه قرن کسی از آن یاد نکرد و زیر پوشش خاکی سخت فراموش شد. بازدید از مدینه الزهرا به‌معنای بازدید از منطقۀ تاریخی نیست. در مدینه الزهرا شما با حجم انبوه قطعاتی که در طی سالیان متمادی حفاری به‌دست آمده است، روبرو می‌شوید. البته اقداماتی برای حفاری قسمت‌های آن انجام شده است، اما با توجه به وسعتی که این شهر بزرگ دارد، این اقدام سال‌های بسیار طول خواهد کشید. مرکز بازدیدکنندگان یک نمایشگاه و سینما است و نمای احتمالی و پیش‌فرض شهر در اوج شکوفایی آن را به‌نمایش می‌گذارد. تورهای گردشگری برای بازدید از شهر مدینه الزهرا در اسپانیا برگزار می‌شود که گردشگران می‌توانند برای شناخت این شهر، در این تورهای گردشگری سفر به اسپانیا شرکت کنند. بیشتر بخوانید: بازدید از 10 موزه برتر بارسلون را از دست ندهید | موزه بارسلونا نابودی مدینه الزهرا در اسپانیا مدینه الزهرا به علت جنگ‌های داخلی بسیاری که در آن رخ داد، نابود شد. اوج این جنگ‌ها در سال 1010 بود. بِربرها که برای کمک به خلیفه در مقابله با مسیحیان به شهر آمده بودند، علیه او شورش کردند و شهرهای بسیاری از جمله مدینه الزهرا را به غارت بردند. این شهر طی سال‌های بعدی کم‌کم به فراموشی سپرده شد و بخش‌های زیادی از آن زیر خاک مدفون گشت. تا اینکه در سال 1910 میلادی تاریخ‌شناسان و کارشناسان باستان‌شناسی، به حفاری‌هایی در قسمت‌های مختلف آن که در زیر خاک مدفون شده بود، پرداختند. این ویرانه‌ها به مرور زمان به نفوذ یکی از تأثیرگذارترین فرهنگ‌های اسلامی در اروپا خاتمه داد؛ اما تأثیر عمیقی را که پیشرفت‌های جبر و معماری و ترجمۀ آثار بزرگ ادبی در این دوران روی فرهنگ اروپایی گذاشته است، نمی‌توان نادیده گرفت. خلافت اموی اندلس از سال 929 تا 1031 میلادی پابرجا بود و این دوره را عصر طلایی اندلس به‌حساب می‌آورند. این مکان باشکوه، در پی جنگ‌های داخلی اندلس در اواخر قرن یازدهم ویران شد. درحال‌حاضر، چیزی به جز ویرانه‌هایی از مدینه الزهرا باقی نمانده است. عمر این شهر بسیار کوتاه بود؛ شهری که بسیار مورد علاقۀ خلیفه بود.
اگر قلعه سیندرلا در دیزنی لند را در تصاویر دیده باشید، با دیدن قلعۀ نوی شوان اشتاین (یکی از زیباترین و اعجاب‌انگیزترین قلعه‌های باستانی آلمان در جنوب باواریا) متوجه شباهت آنها خواهید شد. از طراحی اسرارآمیز این قلعه برای ساخت قلعۀ سیندرلا و زیبای خفته در دیزنی‌لند استفاده شده است. این کاخ رویایی به سفارش شاه لودويگ دوم در اواخر قرن نوزدهم میلادی در منطقۀ باواریای آلمان ساخته شد. شاه لودویگ دوم که به پادشاه دیوانه شهره بود، شخصیتی مرموز و عجیب داشت که موجب خلق قلعه‌ای خارق‌العاده با معماری شگفت‌انگیز سبک گوتیک شد. اکنون دو نام مستعار برای پادشاه لودویگ دوم وجود دارد. او در سرتاسر جهان به‌عنوان پادشاه پریان برای کسانی که او را دوست دارند و شاه لودویگ دیوانه برای کسانی که او را دوست ندارند، شناخته می‌شود. براساس تخمین‌ها، سالانه بیش از یک میلیون نفر از این قلعه باستانی دیدن می‌کنند. برای شناخت قلعۀ اسرارآمیز نوی شوان اشتاین و شخصیت مرموز و خجالتی شاه لودویگ دوم، در ادامه با ما همراه باشید. قلعه نوی شوان اشتاین و خیال‌پردازی‌های شاهانه اگر شخصیت مرموز لودویگ دوم نبود، هرگز این قلعه ساخته نمی‌شد. شاه لودویگ که بزرگترین پسر ملیان دوم بود، بعد از مرگ ناگهانی پدرش در سال 1884 میلادی، جانشین وی شد. لودویگ که فردی خجالتی بود، بیشتر زمانش را در کوه‌های آلپ سپری می‌کرد. شاه لودویگ دوم شخصیتی بسیار عجیب داشت و به‌شدت مرموز بود. او علاقۀ بسیاری به موسیقی داشت و از همه بیشتر، تحت‌تأثیر اپراهای واگنر بود. همین شیفتگی باعث شد در تزئینات این قصر از داستان‌ها و مفاهیم همان اپراهای «تریستیان ایزولد زیگورد» «لوهنگرین، شوالیۀ قو» پارسیفال و «مینه زینگر تانهاوسر» الهام بگیرد. اکثر دیوارنگاره‌ها و نقوش دیوارهای این قصر در ارتباط با شخصیت‌های حماسی است که در اپراهای واگنر استفاده شده بود. مدل اولیۀ وارتبورک به‌عنوان نمونۀ این قلعه انتخاب شد. برای تزئینات داخلی هم از مدل‌های قلعۀ جاتئو دی پیرفوندز فرانسه استفاده شده‌است. با توجه به اینکه لودویگ از دوران کودکی از این دو قلعه دیدن کرده بود، این احتمال وجود دارد که برای ساخت قلعۀ نوی شوان اشتاین از آنها تأثیر پذیرفته باشد. لودویگ دوم که شیفتۀ ریچارد واگنر و آثارش بود، ساعت‌ها در دنیای خیال‌انگیز آثار او گشت‌وگذار کرده و در نامهای خطاب به واگنر می‌نویسد که قصد دارد که در منطقۀ «هوهن شوانگو» با توجه به الگوهای قلعه‌های متعلق به شوالیه‌های آلمانی، قلعۀ ویرانه را بازسازی کند. لودویگ اذعان می‌کند که قصد دارد پس از بازسازی قلعه در آن ساکن شده و باقی عمر را در آنجا بگذراند. اگرچه ظاهراً مشخصات معماری این قلعه با ویژگی‌های معماری قرون وسطی منطبق است، اما درنهایت تلاش شده است که در ساخت آن از فناوری‌های جدید استفاده شود؛ امکاناتی نظیر زنگ الکترونیک، تلفن، گرمایش مرکزی و سرویس‌های بهداشتی مدرن. طراح صحنۀ مشهور تأتر «کریستیان یانگ» از طرف لودویگ مأمور طراحی قلعه شد و بعد از آماده‌شدن طرح، ادوارد ریدل، معمار شناخته‌شده، ساخت قلعه را برعهده گرفت. ریدل در ساخت این قلعه از برج‌ها، مجسمه‌های زینتی و مناره‌ها استفاده کرد. شاه برای فرار از فشارهای عصبی به طبیعت پناه‌برده بود و برای ساخت این قلعه هزینۀ زیادی را متحمل شد که همین‌امر موجب ورشکستگی او شد. یکی از دلایل انتخاب این مکان برای ساخت قلعه، چشم‌انداز بی‌نظیر آن روی تپه‌ای سرسبز بود که ساکنان آن قلعه را از مردم شهر دور می‌کرد. بیشتر بخوانید: جاذبه های دیدنی مونیخ محل قرارگیری قلعه و حقایقی جالب درباره ساخت آن همانطور که ذکر شد، قلعه نوی شوان اشتاین در بالای تپه‌ای کاملاً منطبق با چشم‌انداز تنگۀ «پولات جورج» است تا تصویری افسون‌آمیز از آن ارائه شود. هیچ بازدیدکننده‌ای نمی‌تواند هیجان خود را از دیدن این چشم‌انداز پنهان کند؛ به‌خصوص که معماری این اثر، بازدیدکننده را به‌یاد قصه‌های پریان می‌اندازد. از طرف‌دیگر، به‌علت نزدیکی این قلعه با مرز اتریش و آلمان (رشته‌کوه‌های آلپ باواریا) باعت رونق گردشگری شده است. پیشبینی‌های اولیه، مدت‌زمان سه سال را برای بازسازی قلعه تخمین زده بود، اما ساخت این قلعه که از سال 1869 شروع شده بود، تا زمان مرگ لودویگ در 1886 به پایان نرسید؛ هرچند که ساخت قلعه هیچ‌وقت براساس انتظاری که لودویگ در ذهن داشت، به‌سرانجام نرسید. اطلاعات و حقایق جالبی در خصوص این قلعه وجود دارد. اول اینکه مساحت این قلعه به‌قدری بزرگ است که در بعضی‌مواقع تا نزدیک به ده هزار نفر همزمان از آن بازدید می‌کنند؛ اما از نکات جالب توجه این است که شاه لودویگ تنها یازده شب در قلعه اقامت داشت. دیگر نکتۀ جالب در خصوص این قلعه این است که با توجه به اینکه تزئینات داخلی اتاق‌های قلعه براساس اساطیر استفاده‌شده در اپراهای واگنر طراحی شده‌اند، هیچ‌وقت واگنر از این قلعه بازدید نکرد؛ زیرا قبل از به پایان‌رسیدن بازسازی قلعه، او درگذشته بود. با مرگ شاه قبل از تکمیل‌شدن قلعه، فرصتی برای قراردادن تختخواب در اتاق‌های آن باقی نماند. الهام‌گرفتن از قلعۀ نوی شوان اشتاین برای طراحی قلعۀ زیبای خفته در دیزنی‌لند پاریس یکی از نکات جالب است که تأثیرگذاری این قلعه بر طراحی‌های امروزی را نشان می‌دهد. بیشترین زمان صرف طراحی‌های داخلی اتاق استراحت پادشاه شده‌است؛ به‌طوری که گفته می‌شود بیش از چهارده نجار در مدت‌زمان چهار سال روی آن کار کرده‌اند. دیوارهای قلعه از آجر با پوششی از سنگ آهک به‌رنگ روشن برای تزئین ساخته شده‌اند. در سال 2012 تصویر قلعه روی سکۀ دو یورویی به علت زیبای شگفت‌انگیز این ساختمان حک شد. اطراف قلعه پوشیده‌شده از باغ‌های بسیار دلفریب است که جذابیت‌های این بنا را دو چندان می‌کند. فراتر از معماری مجلل، منظره‌ای وسیع از بایرون، به‌ویژه کوه‌های تیرول، دریاچه آلپس و دره هوهن وجود دارد. یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این ساختمان، غار مصنوعی است که داخل آن تعبیه شده است. ابتدا در طراحی آن دویست اتاق در نظر گرفته شده بود که تا زمان مرگ لودویگ، تنها پانزده اتاق آن آماده شد. اتاق‌ها در دو طبقه به سبک معماری بیزانسی با نقوشی از فرشتگان بر دیوار آماده شده‌است. بیش از صد و سی هزار نفر سالانه از این قلعه دیدن می‌کنند که همین امر باعث شده‌است این ساختمان را به‌عنوان یکی از مراکز مهم گردشگری آلمان در نظر بگیرند. مضامینی همچون عشق، گناه، توبه و رستگاری در نقاشی‌های روی دیوار این قلعه به‌چشم می‌خورد. بیشتر بخوانید: جاذبه‌های دیدنی فرانکفورت فرهنگ، علم و هنر قلعۀ نوی شوان اشتاین سمبل جهانی عصر رمانتیسم است. این بنا همچنین در چندین فیلم سینمایی مانند لودویگ دوم (1995) و لودویگ لوکینو ویسکونتی (1972) به‌عنوان محل فیلم‌برداری انتخاب شد. در سال 1977 طرح این قلعه روی تمبر آلمان غربی نقش بست. از سال 2015 این کاخ در فهرست آزمایشی آلمان به‌عنوان میراث جهانی یونسکو قرار گرفت. ساخت قلعه نوی شوان اشتاین به قیمت جان لودویگ لودویگ برای تأمین هزینۀ ساخت این بنا از بانک‌ها وام گرفت؛ اما زمانی که در بازپرداخت دچار مشکل شد، بانک‌ها او را تهدید به مصادره قلعه کردند. واکنش تندی که لودویگ در مقابل این هشدار از خود نشان داد، باعث شد که دولت پس از رسوایی مالی او را دیوانه خطاب کند و درنهایت، دولت تصمیم به برکناری لودویگ شاه گرفت. سه روز پس از برکناری شاه از طرف دولت، پیکر بی‌جان وی در کنار رودخانۀ استارنبرگ پیدا شد که این امر از دلبستگی شدید شاه به این بنا حکایت دارد. ساختمانی که قرار بود مکانی برای تنهایی‌های شاه و محلی برای آسایش او باشد، باعث مرگ وی شد. پس از مرگ شاه دولت تصمیم گرفت که درب‌های قلعه را به روی بازدیدکنندگان باز کند. بازدید از قلعه نوی شوان اشتاین با توجه به پیشرفت فناوری‌های مدرن این روزها امکان بازید مجازی از این بنای شگفت‌انگیز برای همۀ مردم دنیا فراهم است. یکی از تضاد‌های جذابی که در طراحی این ساختمان وجود دارد، این است که برخلاف طراحی قرون وسطایی بیرون قلعه، فضای داخلی آن بسیار مدرن طراحی شده‌است که رویکردی افسانه‌ای و اساطیری به‌شیوه‌ای مدرن دارد. همانطور که ذکر شد، باغ‌های اطراف قلعه می‌تواند محل بسیار مناسبی برای استراحت گردشگران باشد و از طرف‌دیگر، خانه‌های روستایی اطراف روستای هوهن مکان مناسبی برای اقامت گردشگران داخلی و خارجی است که با نمای مشرف به دره و رشته‌کوهای آلپ می‌توانند شبی باورنکردنی را تجربه کنند. بهترین راه دسترسی به این بنا از طریق زمینی است که از شهر اینسبرک و مونیخ حدود دو ساعت است. استفاده از ماشین ساده‌ترین روش برای رسیدن به قلعه است؛ درغیر این‌صورت، قطار مونیخ به فوسن حدود دو ساعت طول می‌کشد. بیشتر بخوانید: جاذبه های دیدنی برلین جداکردن واقعیت از داستان درباره قلعه نوی شوان دربارۀ قلعۀ نوی شوان اشتاین مطالب زیادی نوشته شده است که همۀ آنها واقعیت ندارند. از جملۀ این گفته‌ها این است که هزینه‌های بیش از حد ساخت این بنا ایالت بایرن را ورشکست کرد؛ درصورتی که تمامی هزینه‌های ساخت آن از طریق وام بانکی تأمین شده بود. از دیگر مطالب نادرستی که در مورد این بنا وجود دارد، این است که این قلعه همیشه به نام نوی شوای اشتاین نامیده شده‌است؛ اما این نام تنها پس از مرگ شاه لودویگ به این مکان داده شده‌است. قلعه نوی شوان اشتاین یکی از جاذبه‌های گردشگری بزرگ در کشور آلمان و حتی کل اروپاست که هرساله مسافران زیادی را به خود جذب می‌کند. انسان همواره در جستجوی مکانی برای فرار از رنج‌ها و دردهای همزیستی با دیگری بوده است. از آنجایی که همۀ افراد توانایی ساخت چنین مکان‌های را نداشته‌اند، در طول تاریخ افراد متمول و معمولاً شاهزادگان از عهدۀ این آرزو برآمده‌اند؛ اما جالب اینجاست که اکثر این افراد نتوانستند آرامش حقیقی را در درون قصرهای پرشکوه‌شان بیابند. بااین‌وجود، آثار درخشان معماری و هنری برای نسل‌های بعد از خود به‌جا گذاشته‌اند که می‌تواند منبع الهامی برای آیندگان باشد.
اگر می‌خواهید یکی از زیباترین شهرهای میراث جهانی اسپانیا را بشناسید، باید سفری به شهر سالامانکای کشور اسپانیا ترتیب دهید. با سفر به اسپانیا و شهر سامالانکا در تور اسپانیا، شما عاشق قدمزدن در خیابان‌های سنگ‌فرش‌شدۀ محلۀ تاریخی و بازدید از دانشگاه و دو کلیسای جامع شهر با سنگ طلایی خاص آن می‌شوید. علاوه‌براین، خواهید دید که بسیاری از ساختمانهای سالامانکای اسپانیا، اسرار نهان زیادی دارند. وقتی صحبت از فرهنگ می‌شود، بی‌اختیار شهر سالامانکای اسپانیا در ذهن تداعی می‌شود. قدمزدن در خیابان‌های مرکز تاریخی آن که توسط یونسکو به‌عنوان میراث جهانی اعلام شده‌است، به معنای قدمزدن در قرن‌ها تاریخ، هنر و دانش و تجربۀ شگفت‌انگیز است؛ دانشگاه معروف آن که یکی از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های اروپاست و امروزه همچنان هزاران دانشجو را به خود جذب می‌کند. هنگام غروب، نور غروب خورشید به بناهای تاریخی شهر سالامانکای اسپانیا رنگ طلایی خاصی می‌بخشد و در هنگام شب، این شهر زندگی شبانه خودش را نشان می‌دهد و فضایی شاداب و جوان را به ارمغان می‌آورد. سالامانکای اسپانیا تنها دو ساعت با ماشین از مادرید فاصله دارد، اما به نظر می‌رسد که یک دنیا دورتر است. معماری زیبا و تاریخ جذاب این شهر به بازدیدکنندگان چیزهای زیادی برای کشف ارائه می‌دهد. دلیل شهرت سالامانکای اسپانیا سالامانکا یک شهر دانشگاهی با جامعه جوانان پرجنب‌وجوش متشکل از ملیت‌های مختلف است. میدان‌های روباز متعدد آن، رستوران‌ها، بارها، بوتیک‌ها و کافه‌ها و همچنین کلیسای جامع ماسه‌سنگ، بناهای تاریخی و موزه‌هایی با قدمت قرن سیزدهم را در خود جای داده است. بهترین مکان برای شروع سفر در سالامانکای اسپانیا، میدان معروف پلازا مایور است که یکی از زیباترین میدان‌های کل اروپاست. در این میدان سالامانکای اسپانیا، مطمئناً تعدادی از مردم را در حال لذت‌بردن از نوشیدنی یا میان‌وعده در کافه‌ها و رستوران‌های بیرونی خواهید دید. همچنین، می‌توانید مدال‌های کنده‌کاری‌شده با چهره افراد مشهوری مانند سروانتس، نویسنده دن‌کیشوت را ببینید. پس از گرفتن چند عکس، برای یک فنجان قهوه در هر یک از کافه‌های میدان توقف کنید؛ برای مثال، کافه نوولتی صد ساله، با مجسمه نویسنده Torrente Ballester در داخل آن، گزینه خوبی است. بیشتر بخوانید: بهترین شهرهای جنوب اسپانیا برای گردشگری جاهای دیدنی شهر سالامانکا شهر سالامانکای اسپانیا، محل بسیاری از ساختمانهای نفیس است.در ادامه این مکان‌های دیدنی را بیشتر خواهیم شناخت: 1. موزه عروسک‌ها سالامانکای اسپانیا، دارای مجموعۀ فوق‌العاده‌ای از موزه‌هاست. یکی از بهترین مجموعه‌ها در عمارت مدرنیستی زیبای کازا لیس قرار دارد. در اینجا مجموعه وسیعی از عروسک‌های چینی را می‌توانید ببینید که یکی از بهترین مجموعه‌های عروسک در جهان محسوب می‌شود. این موزه به افتخار مالک اصلی آن، میگوئل‌دی‌لیس، نام‌گذاری شده است و تمام ویژگی‌های دوران مدرنیسم را دارد. 2. کلیسای جامع سالامانکای اسپانیا سالامانکا دو کلیسای جامع دارد که با هم ترکیب شده‌اند. کلیسای جامع جدید از سال 1509 به‌صورت مرحله‌ای ساخته شد و معماری اواخر گوتیک را با سبک رنسانس ترکیب می‌کند. نمای پرآذین آن شامل دو کنده‌کاری اسرارآمیز آینده‌نگر است. 3. دانشگاه سالامانکای اسپانیا دانشگاه سالامانکا که در سال 1218 تأسیس شد، قدیمی‌ترین و معتبرترین دانشگاه اسپانیا و یکی از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های اروپا است. این دانشگاه به‌عنوان یکی از زیباترین دانشگاه‌های جهان شناخته می‌شود. به نظر می‌رسد مکانی واقعاً سرگرم‌کننده برای تحصیل است. دانشگاه سالامانکای اسپانیا، یکی از قدیمی‌ترین و بهترین دانشگاه‌های اروپاست. از قرن سیزدهم این شهر میزبان بسیاری از غول‌های تاریخی و ادبی مانند میگل د سروانتس، کریستف کلمب، ایگناتیوس لویولا و هرنان کورتس بوده‌است. شاید این میراث عظیم، 160000 جلد چرمی است که کتابخانۀ دانشگاه را پر می‌کند یا ساختمانهای دانشگاهی به رنگ عسلی کلاسیک که فضایی شبیه به هاگوارتز ایجاد می‌کند. احساس خواهید کرد که به دنیایی منتقل می‌شوید که جایی بین ماجراجویی‌های علمی هری پاتر و دنیای تاریک‌تر رمان دن براون است. نام خیابان‌ها با فونت رومی عنکبوتی و با رنگ قرمز خونی نقاشی شده‌اند. این خط‌ها پیام‌های رمزگذاری‌شده و هزاران مطالعه و تحقیق را نشان می‌دهند. بیشتر بخوانید: همه چیز در مورد کشور اسپانیا و سفر به آن 4. نگاه به ستارگان در سیلود سالامانکا سیلود سالامانکا یک نقاشی دیواری سقفی زیبا در داخل کتابخانۀ دانشگاه سالامانکا است. این اثر توسط فرناندو گالیگو بین سال‌های 1483 و 1486 نقاشی شده است که نشانه‌های اخترشناسی، صورت‌های فلکی و سیارات را به تصویر می‌کشد. همانطور که به تابلوی نقاشی با تزئینات پیچیده خیره می‌شوید، به‌نظر می‌رسد که 12 علامت زودیاک آن به لطف نور در حال تغییری که از پنجره‌های بزرگ کتابخانه ساطع می‌شود، تغییر رنگ می‌دهند. توجه داشته باشید که عکاسی در اینجا ممنوع است و به احترام مراجعین کتابخانه، از ایجاد صداهای بلند خودداری کنید. 5. خانه صدف‌ها کاخ دورۀ رنسانس که در قرن پانزدهم ساخته شد، محل اقامت تالاورا مالدونادوی شوالیه بود. بارزترین ویژگی کاخ، نمای تزئین‌شده با کنده‌کاری صدف‌ماهی است که نماد زائران قرون وسطایی است که از راه سنت جیمز به سانتیاگو د کامپوستلا می‌روند. بیش از سیصد پوستۀ حجاری‌شده از ماسه‌سنگ دیوارهای بیرونی ساختمان را تزئین می‌کند. بسته به زمان روز، نور خورشید تأثیر جالبی در الگوی نما ایجاد می‌کند. این جاذبه یکی از خاص‌ترین و متفاوت‌ترین جاهای دیدنی در تور اروپاست که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این ساختمان همچنین دارای عناصر معماری Mudejar است که نمونه‌ای از هنر ایزابل است. به پوشش گوتیک روی در ورودی و توری‌های پیچیدۀ آهنی روی پنجره‌ها توجه کنید. امروزه این عمارت دارای کتابخانۀ عمومی سالامانکا و یک دفتر اطلاعات است. گردشگران ممکن است از حیاط داخلی ساختمان که یک فضای دو طبقۀ دوست‌داشتنی است، دیدن کنند. بیشتر بخوانید: ۵ سوغاتی معروف از اسپانیا که حتماً باید بخرید | بهترین سوغات اسپانیا 6. پارک د لا آلامدیلا پارک دلا آلامدیلا، پارکی مناسب برای خانواده‌ها در خارج از شهر قدیمی سالامانکای اسپانیا است. میدان مرکزی آن که در سال 1882 ساخته شده است، به‌ویژه در میان کودکان محبوبیت زیادی دارد؛ زیرا دارای یک فوارۀ بزرگ با آب‌نماهای رقصنده و چراغ‌های رنگارنگ است. همچنین، می‌توانید قوها و اردک‌هایی را که در دریاچۀ مصنوعی پارک شنا می‌کنند، ببینید. گیاهان، درختان و حتی اینستالیشن‌های هنری مختلف در سراسر پارک یافت می‌شوند که آن را به مکانی محبوب برای پیک‌نیک در ماه‌های گرم تبدیل می‌کند. معرفی غذاهای سالامانکا اگر در مورد غذاهای اسپانیایی فراتر از غذاهای دریایی و پائلای سواحل بسیار مشهور کنجکاو هستید، سالامانکای اسپانیا مکانی عالی برای خوردن است. غذا و نوشیدنی معمولی مراتع سرسبز اسپانیا و ارتفاعات کوهستانی است. هوای خشک و خنک سالامانکا با پنیرهای فوق‌العاده و گوشت‌های پخته‌شده خوشمزه فراهم است. در سالامانکای اسپانیا، شکار در پاییز رایج است؛ بنابراین، قرقاول، خرگوش و گراز وحشی در کنار غذاهای مورد علاقه در تمام طول سال مانند کوچینیلو آل فوئگو (خوک شیرخوار)، گوشت گوساله و بز بریان‌شده در دسترس هستند. بازار مرکزی یکی‌دیگر از گزینه‌های خوب برای غذاست. این بازار در نزدیکی پلازا مایور در داخل یک ساختمان تاریخی قرن 19 واقع شده‌است. شما می‌توانید غذاهای دریایی تازه، محصولات و گوشت‌ها را انتخاب کنید یا انواع گوشت‌های پخته‌شده، پنیر تازه و زیتون را امتحان کنید؛ اگر علاقه‌ای به صرف غذا در رستورانی در پلازا مایور ندارید، این موارد جایگزین خوبی است. انواع ماهی در سالامانکای اسپانیا آب‌های این کشور حاوی انواع ماهی و صدف هستند؛ به‌خصوص در جنوب شرقی که آب‌های اقیانوس اطلس و مدیترانه در هم می‌آمیزند (دریای آلبوران). گونه‌های آن شامل کفال قرمز، ماهی خال‌مخالی، ماهی تن، اختاپوس، ارهماهی، شمشیرماهی (Sardinia pilchardus) و آنچوی (Engraulis encrasicholus) است. از گونه‌های کفزی ماهی (پاییننشین) می‌توان به هاک و خس‌خس اشاره کرد. دلفین راه‌راه و نهنگ باله‌بلند در آب‌های جنوب شرقی اسپانیا زندگی می‌کنند و دلفین پوزه‌بطری در دلتای ابرو یافت می‌شود. صید بیرویه باعث تغییر تعادل گونه‌ها شده است. اقلیت‌های قومی سالامانکا اسپانیا مورد تهاجم و سکونت مردمان مختلف بوده‌است. در این شبه‌جزیره ابتدا گروه‌هایی از شمال آفریقا و غرب اروپا، از جمله ایبری‌ها، سلت‌ها و باسک‌ها سکنی گزیدند. در طول دوران باستان، این مکان برای تمدن‌های مدیترانۀ شرقی یک نقطۀ جذاب بوده است. از سال 1100 قبل از میلاد، فنیقی‌ها، یونانی‌ها و کارتاژنی‌ها شروع به ایجاد شهرک‌ها و پایگاه‌های تجاری، به‌ویژه در سواحل شرقی و جنوبی کردند. زبان مردم سالامانکا زبان رسمی سالامانکای اسپانیا، کاستیلیایی است. این زبان رایج‌ترین زبان کشور اسپانیا است و در خارج از اسپانیا به‌طور کلی به‌عنوان اسپانیایی شناخته می‌شود. قانون اساسی اسپانیا به جوامع خودمختار آن اجازه می‌دهد تا زبان‌ها و گویش‌های منطقه‌ای غالب خود را در کنار زبان کاستیلی به رسمیت بشناسند. دین مردم سالامانکای اسپانیا کاتولیک رومی در سال 589 دین رسمی اسپانیا شد و از آن زمان تاکنون با این کشور یکی شده‌است. ظهور لیبرالیسم سیاسی در آغاز قرن نوزدهم منجر به یک سری درگیری بین کلیسا و دولت شد؛ به‌ویژه بر سر مالکیت زمین و کنترل آموزش. با این حال، کاتولیک تا زمان جمهوری دوم (1931-1936) مذهب رسمی ایالت باقی ماند. پس از جنگ داخلی اسپانیا ، ژنرال فرانسیسکو فرانکوآن را به‌عنوان دین دولتی بازگرداند و تا زمان اعلام قانون اساسی 1978 این وضعیت را حفظ کرد. از آن زمان، اسپانیا هیچ دین رسمی نداشته‌است، اما کلیسای کاتولیک روم همچنان از دولت حمایت مالی می‌کند. قانونی‌شدن طلاق و سقط جنین همراه با اصلاحات آموزشی در دهۀ 1980 کلیسا را بار دیگر اما با شدت کمتری نسبت به گذشته در تضاد با دولت قرار دارد. تاریخ رومی سالامانکای اسپانیا سالامانکا که توسط یک قبیلۀ سلتیک تأسیس شد، توسط هانیبال فتح شد و بعداً توسط رومیان کنترل شد، به شهر مهمی تبدیل شد. در مسیر ویا د لا پلاتا (مسیر نقرۀ رومی) قرار داشت که از مریدا به آستورگا میرفت. دیوارهای رومی و برجک‌های دفاعی هنوز پابرجا هستند. Puente Romano de Salamanca، یک پل زیبا به سبک رومی، ساخته‌شده با 15 طاق گرانیتی، روی رودخانۀ Tormes قرار دارد. این بنا که در ابتدا در سال 89 ساخته شد، پس از آسیب‌دیدن در اثر سیل در قرن هفدهم بازسازی شد.
موزه‌های لندن برای دوستداران موزه‌ها و گالری‌ها لذتی واقعی است و موزه‌ها، جزو مقاصد محبوبی در میان بسیاری از جاذبه‌های لندن هستند. صدها موزه برای انتخاب وجود دارد؛ موزۀ بریتانیا، موزۀ علوم و موزۀ تاریخ طبیعی در فهرستی از برترین موزه‌های لندن آمده است. بسیاری از موزه‌های لندن رایگان هستند و شما می‌توانید در تور انگلیس از این موزه‌ها بازدید کنید. این شهر دارای چنان انبوهی از موزه‌های مشهور جهانی است که به‌سختی می‌توان انتخاب کرد ابتدا از کدام یک بازدید کرد؛ از نمایشگاه‌های هنری پیشرفته در تیت مدرن تا هوپ، اسکلت عظیم یک نهنگ آبی در موزۀ تاریخ طبیعی. در کنار نامهای بزرگ، مجموعه‌ای از مجموعه‌های کوچک‌تر و متنوع‌تر نیز برای کاوش وجود دارد که در آن می‌توانید همه چیز را جذاب ببنید. لیست موزه‌های لندن موزه بریتانیا اولین موزه‌ای که در لیست موزه‌های لندن مورد بررسی قرار می‌دهیم، موزه بریتانیا لندن است. در هنگام ورود به این موزه با مجموعه‌ای بی‌نظیر و کمیاب از آثار هنری و تاریخی مواجه می‌شویم. این مجموعه، از تمام دنیا گردآوری شده است. از مجسمه‌های موزه لندن می‌توان به موارد برجسته‌ای شامل سنگ روزتا، مجسمه‌های پارتنون و مومیایی‌های مصری اشاره کرد. بیشتر بخوانید: همه چیز راجع‌به بزرگترین ساعت جهان، بیگ بن لندن موزۀ ویکتوریا و آلبرت یکی‌دیگر از موزه‌های برتر لندن، موزه ویکتوریا و آلبرت است. هنر و طراحی موجود در موزه ویکتوریا و آلبرت خیره‌کننده است. مجموعه‌های وسیع آن شامل سرامیک و مد تا کاغذ دیواری و جواهرات است که 5000 سال قدمت دارد و هشتمین موزه هنری بزرگ جهان است. این موزه دارای بیش از 100 گالری است که همه چیز از عکاسی گرفته تا جواهرات را به نمایش می‌گذارد. این نمایشگاه در سال‌های اخیر، برخی از نمایشگاه‌های مورد بحث شهر را برپا کرده است؛ کیوریتورها به‌دلیل نمایش مد لباس‌های جذاب خود از طراحانی از جمله کریستین دیور و الکساندر مک‌کوئین شناخته شده‌اند. حتماً از مجموعه دائمی موزه بازدید کنید که دارای قطعات معاصری است که به لحظات مهم تاریخ اخیر اشاره دارد؛ مانند لباس‌هایی که در تظاهرات علیه انتخاب دونالد ترامپ به‌عنوان یک سکۀ چاپ سه‌بعدی Extinction Rebellion استفاده می‌شود. موزه جنگ امپراتوری لندن موزۀ جنگ امپراطوری، یکی دیگر از موزه‌های دیدنی انگلیس است. در این موزه لندن می‌توانید تاریخ را از جنگ جهانی اول تا امروز و واقعیت‌های تاریخ جنگ مدرن را کشف کنید. نمایشگاه‌های دائمی آن، از کنجکاوی‌های جنگ، نمایشگاه هولوکاست و گالری‌های جنگ جهانی اول است. موزه حمل‌ونقل لندن در این موزه لندن، می‌توانید سیر پروژۀ وسایل نقلیۀ نمادین را دنبال کنید. اولین قطار بخار زیرزمینی جهان را ببینید یا واگن قطاری که قدمت آن به دهۀ 1890 برمی‌گردد. این موزه جایی است که می‌توانید سوار اتوبوس‌ها و قطارهای واقعی شوید و به شبیه‌سازان رانندگی تیوب بروید. موزه طراحی لندن موزۀ طراحی یکی از پیشروترین موزه‌های لندن است که به طراحی معاصر در هر شکلی اختصاص دارد؛ از مبلمان گرفته تا گرافیک و معماری و طراحی صنعتی در این موزه به چشم می‌خورد. در این موزه، نمایشگاه‌های منظمی که خلاقیت در همۀ اشکال طراحی و مهم آن برای جهان ما را به نمایش می‌گذارد، مشاهده می‌شود. موزه تاریخ طبیعی لندن نمای پرآذین موزه تاریخ طبیعی، نامهای عاشقانه به معماری ویکتوریایی است: ساختمانی وسیع به سبک گوتیک که بیشتر شبیه کلیسای جامع است تا موزه. در موزه تاریخ طبیعی که یکی از موزه‌ها و گالری‌های لندن است، شگفتی‌های زنده سیاره زمین را کشف کنید. در داخل ساختمان موزه می‌توانید موارد جالبی را مشاهده کنید که عبارتند از: گالری دایناسورها، مدل نهنگ آبی و مرکز پیشرفته داروین. اینجا یکی از موزه‌های لندن است که می‌توانید صدها نمونه و دانشمند را در حال کار و تحقیق ببینید. موزه علوم لندن در موزۀ علوم با گالری‌ها و شبیه‌سازهای تعاملی آشنا شوید. سفر پیشرفت‌های علمی را دنبال کنید، سپس از سینمای داخلی IMAX 3D دیدن کنید و به اعماق زیر آب سفر کنید یا در فضا زوم کنید. این یکی از دیدنی‌های موزه‌های لندن است که اطلاعات علمی بسیاری به بازدیدکنندگان منتقل می‌کند. موزه لندن با بازدید از این موزه می‌توانید تاریخ شگفت‌انگیز پایتخت را کشف کنید. زندگی شهر از دوران ماقبل تاریخ، از حکومت رومی و قرون وسطی، طاعون و آتش، تا لندن ویکتوریایی و شهر جهانی امروزی در این موزه لندن به تصویر کشیده شده است. موزه تیت مدرن موزۀ تیت مدرن یکی از موزه‌های لندن است که نباید دیدن آن را از دست بدهید. گالری نمادین نیروگاهی که به هنر تبدیل شده است، هنر مدرن و معاصر از سراسر جهان را در خود جای داده است. پانوراما یکی از بهترین تصاویری است که در هر نقطه از شهر می‌توانید ببینید. با این حال، جذابیت اصلی تیت مدرن، نمایشگاه‌های در حال تغییر آن است. نمایش‌ها شامل آثاری از پیکاسو، جورجیا اوکیف و اندی وارهول است. موزه فیلم لندن این موزه قبلاً محل برگزاری نمایشگاه طولانی‌مدت Bond in Motion بود؛ اکنون به یک سرزمین عجایب جادوگران تبدیل شده است. در نمایشگاه عکاسی هری‌پاتر، عکس‌هایی از پشت‌صحنه فیلم‌ها، تجربه‌های غوطه‌ورکننده و سرگرم‌کننده مانند فرصت سوارشدن بر چوب جارو، دیده می‌شود. رصدخانه سلطنتی گرینویچ این رصدخانه یکی از موزه‌های دیدنی لندن با جاذبه‌های فراوان است که با دیدن آن شگفت‌زده می‌شوید. کارهایی که در این موزه باید انجام دهید، عبارتند از: پیمودن خط نصف‌النهار، دیدن یک نمایش افلاک‌نما و یادگیری نحوه ایجاد امواج توسط یک ساعت‌ساز خودآموخته با حل مشکل طول جغرافیایی در دریا. موزه ملی دریایی شاید بتوان گفت که این یکی از موزه‌های شهر لندن است که تاریخچه دریایی غنی بریتانیا را در موزه ملی دریانوردی، از نبردهای دریایی تا سفرهای دریایی به ناشناخته‌ها، به‌خوبی نمایش می‌دهد. در میان گالری‌های رایگان موزه، می‌توانید جهان‌های قطبی را کاوش کنید، از اقیانوس آرام دیدن کنید، نبرد ترنر در گالری ترافالگار را ببینید و نمایشگاه‌های منحصربه‌فردی مانند لباسی را که نلسون در نبرد ترافالگار به تن داشت، تماشا کنید. بیشتر بخوانید: معرفی 12 جاذبه منچستر برای گردشگران | شهر جذاب و دیدنی انگلستان کتابخانه بریتانیا یکی‌دیگر از موزه‌ها و گالری‌های لندن، کتابخانه بریتانیاست. گنجینه‌های ادبی، از Magna Carta تا اولین برگۀ شکسپیر و دفترچه یادداشت لئوناردو داوینچی را در یک نمایشگاه دائمی و رایگان در کتابخانه بریتانیا ببینید. کتابخانه ملی بریتانیا همچنین دارای برنامه‌ای از نمایشگاه‌های موقت در سطح جهانی است. گالری هنری باربیکن گالری هنری باربیکن در مرکز هنرهای نمایشی باربیکن قرار دارد. عکاسی و هنرهای زیبا از دیدنی‌های این نمایشگاه است. این موزه، یکی از موزه‌های رایگان لندن است. موزه جانورشناسی گرانت یکی‌دیگر از موزه‌های لندن، موزۀ شگفت‌انگیز و عجیب گرانت است. این موزه عجیب و غریب دارای حدود 68000 نمونه است؛ از یک کوزه عجیب خال گرفته تا یک اسکلت بسیار نادر از گورخر منقرض‌شده آفریقای جنوبی، کواگا در این موزه یافت می‌شود. موزه چارلز دیکنز اگر از علاقمندان به آثار چارلز دیکنز هستید، بازدید از این موزه را به شما پیشنهاد میکنیم. نویسندۀ بزرگ، چارلز دیکنز بین سال‌های 1837 تا 1839 در آن زندگی می‌کرد. موزه چارلز دیکنز زندگی واقعی مردی را که بیشتر به‌خاطر داستان‌هایش شناخته می‌شود، نشان می‌دهد. اتاق‌هایی که با دقت بازسازی شده‌اند، مجموعه‌ای از نامه‌ها، تصاویر و کتاب‌های موزه و همچنین نمایشگاه‌های موقت را به نمایش می‌گذارند. گالری جنوب لندن یکی از موزه‌ها و گالری‌های لندن که شهرت بسیاری دارد، گالری جنوب لندن است. این موزه پیشرفته بیشتر به‌دلیل برجسته‌کردن استعدادهای جدید شناخته شده است. افرادی مانند گیلبرت و جورج و تریسی امین در اینجا مورد توجه قرار گرفته‌اند .این گالری جنوب، همچنین کارگاه‌های خانوادگی و رویدادهای تحت رهبری هنرمندان را اجرا می‌کند. خانه کیتس آیا شما به اشعار جان کیتس علاقه دارید؟ اگر جواب شما مثبت است، پس یکی از موزه‌های لندن که باید در لیست خود قرار دهید، اینجاست. در اینجا می‌توانید از دنیای جان کیتس، شاعر رمانتیک انگلیسی، خانه کیتس و ساختمان و باغ درجه‌یک که زمانی در آن زندگی می‌کرد، آشنا شوید. در این موزه، تابلوهای نقاشی، چاپ و سایر اشیای متعلق به او و همتایانش دیده می‌شود. موزه زندان کلینک این موزه لندن، زمانی یک زندان بدون گریز بوده است. شما می‌توانید وقت خود را در موزه زندان کلینک، یک زندان قرون وسطایی بازآفرینی‌شده که در محل کلینک اصلی قرار دارد، سپری کنید. تاریخچه زندان و محلۀ شلوغ آن را کشف کنید و زندانی‌بودن در یکی از بدنام‌ترین زندان‌های انگلستان را درک کنید. موزه ارتش ملی برای آشنایی با تاریخچه نیروهای مسلح از موزه ارتش ملی بازدید کنید و میراث ارتش را از جنگ داخلی انگلیس تا امروز، از طریق ویترینی از هزاران وسیله تاریخی، زنده کنید. موزه پست لندن یکی از جذاب‌ترین موزه‌های لندن، موزه پست است. یکی از بزرگترین اختراعات بریتانیا سیستم پستی بود. اولین شبکه اجتماعی که اکنون 500 سال است که وجود دارد. از موزه پست بازدید کنید و از ابتدای تاریخ نامه‌نگاری و ارتباط با نمایشگرها، گالری‌ها و نمایشگاه‌های تعاملی را ببینید. در این موزه می‌توانید با تاریخچه هیجان‌انگیز پست سلطنتی و خدمات پستی در موزه پست روبرو شوید. موزه مد و نساجی این موزه مد و منسوجات، مرکز پیشگام مد، منسوجات و جواهرات معاصر است و توسط اسطوره طراحی بریتانیایی رنگارنگ زاندرا رودز تأسیس شد. این موزه علاوه بر نمایشگاه‌های دائمی و موقت، دوره‌ها و کلاس‌هایی را برای خلاقان برگزار می‌کند. موزه فروید در این موزه می‌توانید وارد اتاق مطالعه زیگموند فروید شوید و کاناپه معروف او را که از خانه سابق این روانکاو مشهور به جا مانده است، ببینید و با سبک زندگی وی آشنا شوید. بیشتر بخوانید: جاذبه‌های آکسفورد انگلیس | معرفی شهر آکسفورد (مهد دانشگاه‌های معتبر) موزه مادام توسو لندن بازدید از یکی از جالب‌ترین موزه‌های لندن، به شما امکان می‌دهد با نمادهای موردعلاقه و چهره‌های معروف خود روبرو شوید. در این موزه، از ستارگان سینما گرفته تا ستاره‌های ورزش و موسیقی را خواهید دید. موزه مادام توسو قصد دارد اطمینان حاصل کند که هر بازدیدکننده تجربه‌ای مثبت و لذت‌بخش دارد. تنها با برآوردن نیازهای فعلی بازدیدکنندگان و پیش بینی خواسته‌های آیندۀ آنها می‌تواند این کار را انجام دهد.
اولین معبد بودایی در کشور چین در اینجا در استان سیچوان در قرن اول پس از میلاد در محیط زیبای قله کوه امی ساخته شد. اضافه شدن معابد دیگر این مکان را به یکی از مقدس‌ترین مکان‌های بودیسم تبدیل کرد. در طول قرن‌ها، تعداد گنجینه‌های فرهنگی افزایش یافت. قابل توجه‌ترین بودا، بودای بزرگ لشان است که در قرن هشتم از دامنه تپه‌ای تراشیده شده و به تلاقی سه رودخانه نگاه می‌کند. این بودا با ۷۱ متر ارتفاع، بزرگترین بودای جهان است. کوه امی همچنین به دلیل پوشش گیاهی بسیار متنوع خود، از جنگل‌های نیمه گرمسیری گرفته تا جنگل‌های کاج نیمه آلپ، قابل توجه است. کوه امی منطقه‌ای با اهمیت فرهنگی استثنایی است زیرا مکانی است که بودیسم برای اولین بار در قلمرو چین ایجاد شد و از آنجا به طور گسترده در شرق گسترش یافت. اولین معبد بودایی در چین در قله کوه امی در قرن اول پس از میلاد ساخته شد. این معبد به معبد گانگیان تبدیل شد و نام سلطنتی فعلی خود هوسانگ را در سال ۱۶۱۴ دریافت کرد. اضافه شدن بیش از ۳۰ معبد دیگر از جمله معبد وانیان که در قرن چهارم تأسیس شد دارای بودای برنزی پوکسی به ارتفاع ۷.۸۵ متر از قرن دهم و معابد باغی از جمله مجموعه غرفه Qingyin از غرفه‌ها، برج‌ها و سکوهای مربوط به اوایل قرن ششم. معبد بااوگو اوایل قرن هفدهم و باغ Ligou (معبد فوهو) این کوه را به یکی از مقدس‌ترین مکان‌های بودیسم تبدیل کرد. قابل توجه‌ترین جلوه آن، بودای بزرگ لشان ۷۱ متری است. این مجسمه در قرن هشتم پس از میلاد در دامنه تپه قله Xijuo مشرف به تلاقی سه رودخانه حک شده است و بزرگترین مجسمه بودایی در جهان است. گزارشی معاصر از ساخت بودای غول پیکر به شکل لوح کتیبه‌ای حفظ شده است. بناهای تاریخی مرتبط شامل معبد لینگبائو در قرن نهم و معبد دافو (بودای غول‌پیکر) متعلق به اوایل سلسله چینگ است. معبد وویو شامل دو مجسمه مهم است: بودای برنزی داشی قرن نهم و گروه مجسمه آمیتابای قرن یازدهم که از آهن و طلاکاری شده‌اند. بیش از پانصد مقبره سلسله هان مربوط به قرن‌های ۱ تا ۴، که به دلیل کنده‌کاری‌های زیبا و کتیبه‌های خوشنویسی قابل توجه است، در ماهائو کرگ واقع شده است. این مجسمه در قرن هشتم پس از میلاد در دامنه تپه قله Xijuo مشرف به تلاقی سه رودخانه حک شده است و مجسمه بودای بزرگ لشان، بزرگترین مجسمه بودایی در جهان است. کوه امی منطقه‌ای با زیبایی منظره چشمگیر است. همچنین به دلیل نقشی که در معرفی بودیسم به چین دارد، از اهمیت معنوی و فرهنگی بالایی برخوردار است. قرار گرفتن آگاهانه بسیاری از بناهای فرهنگی، به ویژه معماری سنتی، در محیط طبیعی، آن را به منظره‌ای فرهنگی بسیار عالی تبدیل می‌کند. کوه به دلیل قرار گرفتن بودای بزرگ لشان چین همچنین به دلیل پوشش گیاهی فوق‌العاده غنی خود، از جنگل‌های همیشه سبز نیمه گرمسیری تا جنگل‌های بزرگ، قابل توجه است. این ملک با مساحت ۱۵۴۰۰ هکتار در دو منطقه مجزا - کوه Emei و مناطق دیدنی بودای غول پیکر لشان - منطقه‌ای از زیبایی طبیعی است که عنصر انسانی با مهارت و ظرافت در آن ادغام شده است. بیشتر بخوانید: جاذبه های دیدنی پکن چه کسی بودا را ساخته است؟ های تانگ راهب بودایی، نگران امنیت مردم محلی بود که در اطراف این سه رودخانه امرار معاش می‌کردند. بسیاری از افرادی که با قایق در این منطقه سفر می‌کردند هر ساله قبل از ایجاد بودای بزرگ لشان توسط آب‌های متلاطم کشته می‌شدند. های تانگ تصمیم گرفت مجسمه بودا را در کنار رودخانه حک کند و معتقد بود که این مجسمه خدایان رودخانه را خشنود می‌کند و مردم محلی را در امان نگه می‌دارد. او بیش از 20 سال برای جمع آوری پول کافی برای ساخت این مجسمه وقت صرف کرده بود. در این دوره سخت زندگی، او از کمک رسمی امتناع کرد، زیرا طرفینی که آن را پیشنهاد کردند نه تنها می‌خواستند به او کمک کنند بلکه می‌خواستند از این پروژه سود شخصی کسب کنند. او حتی چشم خود را در اعتراض به مقامات محلی در راه این کار گذاشت. این مقامات پس از این رفتار عقب‌نشینی کردند. خوشبختانه شاگردان‌های تانگ پس از درگذشت او به کار او ادامه دادند و سرانجام پس از 90 سال تلاش و کوشش در سال 803 پس از میلاد، مجسمه را به پایان رساندند. جالب اینجا است که از زمان ساخت بودا هیچ کشتی غرق شده‌ای وجود نداشته است. در واقع بسیاری از سنگ‌ها در حین ساخت و ساز از صخره برداشته شده و به رودخانه‌ها منتقل شده‌اند که باعث می‌شود آب‌ها آرام‌تر و ایمن‌تر از قبل شوند. این پروژه پس از پایان بودای بزرگ لشان به پایان نرسید. بودیسم یکی از مهم‌ترین ادیان در چین باستان بوده است و بسیاری از مردم دیگر مجسمه‌هایی را در اطراف بودای غول پیکر برای تشکر از خدایان می‌ساختند. اطراف این مجسمه عظیم بوداهای کوچک متعددی حک شده بود. مردم حتی مقبره‌های صخره‌ای سلسله هان را در اطراف بودای غول پیکر لشان حفاری کردند. مکان‌های تاریخی متعدد، بودای غول پیکر لشان را برای باستان شناسان و تحقیق در مورد شیوه زندگی مردم در دوران باستان اهمیت ویژه‌ای می‌بخشد. معبد لینگیون معبد لینگیون که در کنار بودای بزرگ لشان قرار دارد، بیش از 1400 سال سابقه دارد. اینجا یک حیاط چهار گوش است که از تالار تیان وانگ، تالار داکسیونگ و انبار سوتراهای بودایی تشکیل شده است. با عبور از معبد لینگیون می‌توانید به سر بودا برسید. در کوه Emei، بیش از ۳۰ معبد وجود دارد که ده تای آنها بزرگ و بسیار قدیمی است. آنها به سبک سنتی محلی هستند و اکثر آنها در دامنه تپه‌ها با بهره‌گیری از زمین ساخته شده‌اند. در انتخاب سایت، طراحی و ساخت آنها شاهکارهایی با اصالت و نبوغ فراوان هستند. تکنیک‌های پیشرفته معماری و ساختمان، ذات اصلی معماری معابد چینی است. در ارتباط با این معابد، برخی از مهم‌ترین گنجینه‌های فرهنگی چین، از جمله بودای غول‌پیکر لشان که در قرن هشتم پس از میلاد از دامنه تپه قله Xijuo حک شده است، یافت می‌شود. این مجسمه که رو به تلاقی رودخانه‌های مینجیانگ، دادو و چینگی است، بلندترین مجسمه بودا در جهان با ارتفاع ۷۱ متر است. در کوه امی اهمیت پیوند بین محسوس و ناملموس، طبیعی و فرهنگی، از همه بالاتر است. کوه امی مکانی با اهمیت تاریخی به عنوان یکی از چهار سرزمین مقدس بودیسم چینی است. بودیسم در قرن یکم پس از میلاد از طریق جاده ابریشم از هند به کوه امی وارد چین شد و در کوه امی بود که اولین معبد بودایی در چین ساخته شد. میراث فرهنگی بودای بزرگ لشان در چین دارای تاریخ مستند بیش از ۲۰۰۰ سال است که شامل مکان‌های باستان‌شناسی، معماری مهم، مقبره‌ها، فضاهای آیینی و مجموعه‌ای از مصنوعات فرهنگی، از جمله مجسمه‌سازی، کتیبه‌های سنگی، خوشنویسی، نقاشی، و موسیقی است. کوه امی به دلیل تنوع بالای گل، مکانی برای حفاظت و علم است. تنوع زیستی این سایت فوق‌العاده غنی است: حدود ۳۲۰۰ گونه گیاهی در ۲۴۲ خانواده ثبت شده است که ۳۱ گونه تحت حفاظت ملی و بیش از ۱۰۰ گونه بومی هستند. این به دلیل موقعیت انتقالی آن در لبه حوضه سیچوان و ارتفاعات شرقی هیمالیا است. در محدوده ارتفاعی ۲۶۰۰ متری آن، طیف وسیعی از مناطق پوشش گیاهی از جمله جنگل‌های پهن برگ نیمه گرمسیری همیشه سبز، جنگل‌های پهن برگ مخلوط همیشه سبز و خزان کننده، جنگل‌های پهن برگ و مخروطی مختلط و جنگل‌های مخروطی زیر آلپ یافت می‌شود. این جنگل استثنایی همچنین غنی از گونه‌های جانوری است و حدود ۲۳۰۰ گونه ثبت شده است، از جمله چندین گونه در مقیاس جهانی است. مناطق تاریخی کوه امی و بودای بزرگ لشان در کشور چین به ترتیب ۱۵۴۰۰ هکتار و ۱۷.۸۸ هکتار است و به طور کامل نشان دهنده اهمیت فرهنگ بودایی و معماری باستانی است. ایمی یکی از چهار کوه مقدس بودا است. ۳۰۰۰ سال است که از آن به عنوان یک مکان حفاظت شده ویژه استفاده می‌شود. حفاظت در دوران مدرن به شکل قوانینی درآمده است که در سال ۱۹۸۲ به عنوان «منطقه دیدنی» تاسیس شد. این منطقه تابع مقررات مختلفی از سوی دولت‌های ملی، استانی و شهری است و برنامه‌ای برای هدایت حفاظت از آن دارد. خوشبختانه، به دلیل بزرگی و غیرقابل دسترس بودن نسبی زمین، بسیاری از بخش‌های امی دست نخورده و دست نخورده باقی مانده است. احیای بودیسم محافظت از آن را تقویت می‌کند زیرا راهبان می‌توانند نقشی شبه سرپرست ایفا کنند. منطقه دیدنی کوه امی، از جمله منطقه دیدنی بودای بزرگ لشان، تا حد زیادی در رابطه بین عنصر ساخته شده توسط انسان و محیط طبیعی نهفته است. در این شرایط اصالت بسیار بالا است. پروژه‌های حفاظت و مرمت روی ساختمانهای فردی انجام شده است که به طور کلی معتبر هستند. کوه امی به عنوان مکانی مقدس، از رژیم قدیمی و سنتی حفاظت و مرمت بهره برده است که قدمت آن به اواسط قرن دهم بازمی‌گردد. امروزه، حفاظت از اموال مطابق با استانداردهای بسیار سختگیرانه انجام می‌شود و از این رو به طور موثر ارزش‌های برجسته و اصالت ملک را حفظ می‌کند. الزامات حفاظت و مدیریت مدیریت کوه امی از اواسط قرن دهم میلادی آغاز شد و اولین طرح اداری عمومی کوه امی در اوایل دهه ۱۹۸۰ تولید شد. مدیریت به شدت از مقررات دولت مرکزی در مورد مناطق منظره و مقررات دولت استانی در مورد حفاظت از میراث جهانی استان سیچوان و مقررات مربوط به مناطق مناظر استان سیچوان پیروی می‌کند. کمیته مدیریت منطقه منظره بودای بزرگ لشان با ۲۷ بخش به منظور حفاظت و مدیریت سایت ایجاد شده است. طرح جامع اصلاح شده برای منطقه دیدنی کوه Emei و منطقه منظره بودای بزرگ لشان، مبنای قانونی و چارچوب سیاستی را برای مدیریت و حفاظت از اموال فراهم کرده است. هر پروژه‌ای که تاثیرات شگرفی بر ارزش میراث داشته باشد به شدت کنترل می‌شود و نیاز به تایید دولت دارد. در حال حاضر پیوند سنتی هزارساله بین ارزش‌های طبیعی و فرهنگی این ملک به خوبی حفظ شده است. تهدید اصلی امی تعداد گردشگرانی است که از این ملک بازدید می‌کنند و توسعه‌ای است که با خود به ارمغان می‌آورد. نفوذ اصلی تله‌کابین بوده است که به قله طلایی کوه منتهی می‌شود و سالانه حدود ۳۰۰۰۰۰ نفر را به منطقه حساس جنگلی کوهستانی می‌آورد و همچنین ساخت مونوریل سبک در سال ۱۹۹۸ پس از کتیبه‌گذاری ملک بوده است. غرفه‌های نوشیدنی و غرفه‌های متعدد سوغاتی‌های کشور چین وجود دارد که فضای طبیعی کوه را از بین می‌برد. هدف مدیریت بلندمدت خاص ملک این است که اطمینان حاصل شود که علیرغم افزایش فشار بازدیدکنندگان، این محیط دست‌نخورده و بکر بماند. بیشتر بخوانید: مقبره چنگیزخان مغول کجاست؟ | کشف قبر چنگیزخان مسیر دسترسی بودای بزرگ لشان چین تورهای قایق به تماشاگران این فرصت را می‌دهد که بودا را از فاصله ای قابل کنترل ببینند، اما بسیاری از مردم ترجیح می‌دهند از نزدیک نگاه کنند. یک پلکان باریک به صخره کنار مجسمه پیچ شده است و از آنجا بازدیدکنندگان می توانند در حین پایین آمدن از مقیاس عظیم بودای لشان دیدن کنند. متأسفانه بودا در اثر هوا و آلودگی شدید فرسوده شده است و در حال حاضر از بینی سیاه و صورت کثیف رنج می برد. دولت چین نیروگاه‌های برق اطراف را تعطیل کرده و قول داده است که میراث جهانی یونسکو را بازسازی کند. اگر می‌خواهید نمای نزدیک از بودا داشته باشید، می‌توانید مسیر پیاده روی را انتخاب کنید. شما در امتداد مسیرهای صاف قدم خواهید زد تا از منظره در حال تغییر از زوایای مختلف بودا، از سر تا پایش لذت ببرید. مسیرهای تخته شیبدار و باریک هستند. اگر راه رفتن برای شما راحت نیست، انتخاب این گزینه را توصیه نمی‌کنیم. از طرف دیگر، می‌توانید از بودای بزرگ لشان با یک قایق گشت‌وگذار دیدن کنید. این به شما امکان می‌دهد بودا را از فاصله دور ببینید و یک نمای پانوراما از آن داشته باشید. سفر با قایق انتخاب بهتری برای گردشگرانی است که در کوهنوردی مهارت ندارند. همچنین در فصل اوج سفر توریستی (ژوئیه تا اکتبر) برای جلوگیری از شلوغی بسیار توصیه می‌شود. شما همچنین می‌توانید این دو گزینه را با هم ترکیب کنید تا نه تنها نمای نزدیک داشته باشید بلکه پانورامای تماشایی آن را نیز ببینید. بودای بزرگ لشان دارای سیستم زهکشی خاصی است تا بتوان از آن به خوبی محافظت کرد. چندین مسیر زهکشی در موهای بودا، یقه، سینه و سوراخ‌هایی در پشت گوش و سینه او پنهان شده است که از فرسایش و هوازدگی جدی مجسمه جلوگیری می‌کند. بودا در طول تاریخ 1200 ساله خود به طور منظم با محبت حفظ شده است. با این حال، خزه روی مجسمه رشد می‌کند. سوالات متداول بودای بزرگ لشان چیست و کجاست؟ اولین معبد بودایی در چین در اینجا در استان سیچوان در قرن اول پس از میلاد در محیط زیبای قله کوه امی ساخته شد. اضافه‌شدن معابد دیگر این مکان را به یکی از مقدس‌ترین مکان‌های بودیسم تبدیل کرد. در طول قرن‌ها، تعداد گنجینه‌های فرهنگی افزایش یافت. قابل توجه‌ترین بودا، بودای بزرگ لشان است که در قرن هشتم از دامنه تپه‌ای تراشیده شده و به تلاقی سه رودخانه نگاه می‌کند. این بودا با ۷۱ متر ارتفاع، بزرگترین بودای جهان است. کوه امی همچنین به دلیل پوشش گیاهی بسیار متنوع خود، از جنگل‌های نیمه گرمسیری گرفته تا جنگل‌های کاج نیمه آلپ، قابل توجه است. مسیر دسترسی به بودای بزرگ لشان چگونه است؟ اگر می خواهید نمای نزدیک از بودا داشته باشید، می‌توانید مسیر پیاده‌روی را انتخاب کنید. شما در امتداد مسیرهای صاف قدم خواهید زد تا از منظره در حال تغییر از زوایای مختلف بودا، از سر تا پایش لذت ببرید. مسیرهای تخته شیبدار و باریک هستند. اگر راه رفتن برای شما راحت نیست، انتخاب این گزینه را توصیه نمی‌کنیم. از طرف دیگر، می‌توانید از بودای بزرگ لشان با یک قایق گشت‌وگذار دیدن کنید. این به شما امکان می‌دهد بودا را از فاصله دور ببینید و یک نمای پانوراما از آن داشته باشید. سفر با قایق انتخاب بهتری برای گردشگرانی است که در کوهنوردی مهارت ندارند. همچنین در فصل اوج سفر توریستی به چین (ژوئیه تا اکتبر) برای جلوگیری از شلوغی بسیار توصیه می‌شود. شما همچنین می‌توانید این دو گزینه را با هم ترکیب کنید تا نه تنها نمای نزدیک داشته باشید بلکه پانورامای تماشایی آن را نیز ببینید. چه کسی بودا را ساخته است؟ های تانگ راهب بودایی، نگران امنیت مردم محلی بود که در اطراف این سه رودخانه امرار معاش می‌کردند. بسیاری از افرادی که با قایق در این منطقه سفر می‌کردند هر ساله قبل از ایجاد بودای بزرگ لشان توسط آب‌های متلاطم کشته می‌شدند. های تانگ تصمیم گرفت مجسمه بودا را در کنار رودخانه حک کند و معتقد بود که این مجسمه خدایان رودخانه را خشنود می‌کند و مردم محلی را در امان نگه می‌دارد. او بیش از 20 سال برای جمع آوری پول کافی برای ساخت این مجسمه وقت صرف کرده بود. در این دوره سخت زندگی، او از کمک رسمی امتناع کرد، زیرا طرفینی که آن را پیشنهاد کردند نه تنها می‌خواستند به او کمک کنند بلکه می‌خواستند از این پروژه سود شخصی کسب کنند. او حتی چشم خود را در اعتراض به مقامات محلی در راه این کار گذاشت. این مقامات پس از این رفتار عقب نشینی کردند. خوشبختانه شاگردان‌های تانگ پس از درگذشت او به کار او ادامه دادند و سرانجام پس از 90 سال تلاش و کوشش در سال 803 پس از میلاد، مجسمه را به پایان رساندند. بیشتر بخوانید: جالب ترین جشن ها و فستیوال های چین جالب اینجا است که از زمان ساخت بودا هیچ کشتی غرق شده‌ای وجود نداشته است. در واقع بسیاری از سنگ‌ها در حین ساخت و ساز از صخره برداشته شده و به رودخانه‌ها منتقل شده‌اند که باعث می‌شود آب‌ها آرام‌تر و ایمن‌تر از قبل شوند. این پروژه پس از پایان بودای بزرگ لشان به پایان نرسید.
آیا تابه‌حال نام مونت سنت میشل را شنیده‌اید؟ درباره مونت سنت میشل چه می‌دانید؟ یک جزیرۀ صخره‌ای و پناهگاه معروف در نرماندی کشور فرانسه، در سواحل نرماندی و در 41 مایلی (66 کیلومتری) شمال رن که در سال پذیرای حدود 2.5 میلیون گردشگر است. با قاطعیت می‌توان گفت هیچ جزیره‌ای در جهان شبیه این جزیره جادویی نیست. صومعه‌ای به سبک قرون وسطایی در جزیره قرار دارد که مانند یک تکه از بهشت از خلیج خارج می‌شود. گفته می‌شود در اوایل قرن هشتم، اسقفی در نزدیکی آورانچ، فرشته مایکل را ملاقات کرد و به او گفت که یک کلیسا در بالای این جزیره در کنار دریا بسازد. از سال 966 به بعد دوک‌های نرماندی با حمایت پادشاهان فرانسوی، بر توسعۀ این صومعه بزرگ در مونت سنت میشل نظارت می‌کردند. ساختمانهای عظیمی در قرون‌وسطی به این صومعه اضافه شدند و صومعه به یک مرکز مشهور تبدیل شد و برخی از بزرگترین آثار را در اروپا به خود جلب کرد. این جزیره، یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های توریستی فرانسه و جاهای دیدنی اروپا است که در یونسکو ثبت شده است. در تور مونت سنت میشل، فقط از یک منطقه توریستی ساخته‌ی بشر بازدید نمی‌کنید، علاوه بر این صومعه، جزیره مونت سنت میشل مناظر بکر و منحصربه‌فردی دارد که گردشگران زیادی را از سراسر دنیا به خود جذب می‌کند. در اینجا نکاتی وجود دارد که باید قبل از سفر به فرانسه و بازدید از مونت سن میشل بدانید تا سفری آرام و به‌یادماندنی داشته باشید. محل اقامت در مونت سنت میشل فرانسه گذراندن شب در مونت سن میشل به گردشگران این امکان را می‌دهد که قلمرو قرون وسطایی فوق‌العاده‌ای را بدون ازدحام و شلوغی تجربه کنند. این موقعیت، فرصت خوبی است تا صدای دریا بیشتر شنیده شود و کوچه‌های سنگفرش باریک در خلوت صبح یا عصر زیباتر به نظر برسند. بیشتر بخوانید: 8 قانون جالب و عجیب در فرانسه | قوانین عجیب فرانسه حداقل یک شب در مونت سنت میشل بمانید ما توصیه میکنیم محل اقامت خود را در دهکده قرون وسطایی جزیره انتخاب کنید. در غیر این صورت، اقامتگاه‌های مقرون‌به‌صرفه‌تری نیز هستند، که حدود 2.5 کیلومتر از مونت سنت میشل فاصله دارند. مونت سنت میشل در مرز مناطق بریتانی و نرماندی قرار دارد و هر دوی آنها ارزش بازدید دارند. می‌توانید در رن، پایتخت بریتانی مستقر شوید. رن از پاریس 1.5 ساعت با قطار و تقریباً یک ساعت با اتوبوس تا مونت سنت میشل فاصله دارد. جزر و مد دریا جزر و مد در سواحل این جزیره همیشه در حال تغییر است. این جزر و مدهای دریا مزایای خود را دارد. در طول جزر و مد، مونت سنت میشل سورئال به نظر می‌رسد، گویی که در بالای آب و در نور مناسب، یک انعکاس آینه‌ای ایجاد می‌کند. جزر و مد دریا به گردشگران این امکان را می‌دهد تا در اطراف ساحل قدم بزنند و از نگاه متفاوتی ساحل را مشاهده کنند. البته این ویژگی، می‌تواند خطرناک باشد. بنابراین اگر علاقه‌مند هستید، توری را رزرو کنید که راهنمایی حرفه‌ای و آشنا به جزر و مد دارد. برای اطلاعات بیشتر با آژانس گردشگری رز آبی تماس بگیرید تا راهنمایی‌های را در اختیار شما قرار دهند. تماشای روستای مسکونی مونت سنت میشل جزیره‌ای مسکونی است. به خاطر داشته باشید که مونت سن میشل یک مقصد توریستی ساختگی نیست و خانۀ 44 نفر از ساکنان است و راهبان و راهبه‌هایی در آن زندگی می‌کنند. حتی ممکن است به اندازۀ کافی خوش‌شانس باشید که صدای بسیار زیبای گروه کر راهبان را هنگام ورود بشنوید. به حریم شخصی آنها احترام بگذارید و از شهروندان جزیره به‌ویژه در مراسم مذهبی عکس نگیرید. بیشتر بخوانید: ۱۰ تفریح در فرانسه که حتما باید تجربه کنید برای پیاده‌روی و بالا رفتن از پله برنامه‌ریزی کنید صعود در جزیره مونت سن میشل هم یکی از تفریحاتی است که می‌توانید انجام دهید. مسیر منتهی به قله شیبدار، باریک و سنگفرش شده است. همچنین تعداد زیادی پله وجود دارد که باید از آنها بالا بروید. حتماً یک جفت کفش پیاده‌روی خوب به همراه داشته باشید. غذای مخصوص مونت سنت میشل فرانسه غذاهای معروف مونت سنت میشل شامل املت و کرپ است. یکی از مشهورترین رستوران‌های این جزیره La Mère Poulard است که در نزدیکی ورودی اصلی قرار دارد. La Mère Poulard از سال 1888 در جزیره فعالیت می‌کند و املت‌های کرکی آن در لیست بهترین املت‌های جهان قرار دارد. اگر می‌خواهید این تجربه را داشته باشید، برای اینکه در یک صف طولانی منتظر غذا نباشید ، باید حداقل 28 یورو برای یک املت سنتی هزینه کنید و از قبل میز خود را رزرو کنید. البته مهم نیست به کدام رستوران جزیره می‌روید، در همۀ رستوران‌های این جزیره می‌توانید از غذاهای خوش‌طعم فرانسوی را میل کنید. خرید سوغاتی در مونت سنت میشل در نگاه اول، این جزیره چیزی برای خرید سوغاتی ندارد؛ اما کوکی‌های کره‌ای یک سوغاتی عالی و خوشمزه هستند. این کوکی‌ها در سراسر دهکده و خواروبارفروشی‌های فرانسه به چشم می‌خورند و می‌توان آنها را خریداری کرد. بیشتر بخوانید: بهترین شهرهای فرانسه برای سفر و گردشگری کدامند؟ بهترین زمان سفر به جزیره‌ی سنت میشل اگر دوست دارید از این جزیره قرون وسطایی لذت بیشتری ببرید، پیشنهاد ما این است که در فصل بهار و پائیز به آنجا بروید. در این فصل‌ها، آب‌وهوا خوب است و ازدحام گردشگران کمتر است. اما اگر مجبورید در تابستان سفر کنید، لذت شنا کردن را از دست ندهید. در هر زمان که به این جزیره سفر می‌کنید حتماً به جزر و مد دریا توجه کنید، زمانی که بخش زیادی از مونت سنت میشل زیر آب می‌رود. ارتفاع جزر و مد در ساحل این جزیره حدود پانزده متر است و از شیب‌دارترین نقاط جزر و مد در دنیا است. آژانس رز آبی، بهترین تور فرانسه با قیمتی به‌صرفه را عرضه می‌کند.
